Roemenie 2018 - 31 augustus

Vrijdag 31 augustus 2018: Wat een dag zo dit worden

Om 08:00 waren we bij het slechte ontbijt bij dit oude hotelletje. De koffie machine werkte niet. De gebakken eieren dreven in een soort van olie achtige substantie en er lagen ook door gesneden worstjes die in de knoflook lagen te muren? Nee, het was echt genieten. We hadden iets binnen en om 08:50 reden we hier. Vandaag zou het de Transfagarasan weg worden. Nar wat hobbelige en zeer slechte wegen waar snel rijden echt geen optie was. Stonden we om 11:00 bij het Luka Oil benzine station. Daar nog even staan praten met was Duitse motor rijders. Een bakkie koffie genomen en een koude cola en het sanitair even misbruikt. Reden we hier om 11:25 weg om hier net na de rotonde te nemen en als het ware links af om op de 98km lange Transfagarasan weg te komen. In het begin was dit niet veel bijzonders maar na een km of 15 was het ruige landschap en de weg naar boven goed te zien. Het was een schitterend gezicht en ook nu weer hadden we gelukkig mooi weer. Bij het omhoog rijden ontkwam je er niet aan en stopten we heel veel om te kijken of plaatjes te schieten. John had er 51 kwamen we later achter. Onderweg stonden veel verkopers met tentjes langs de weg met van alles en nog wat. Nog niet de vrouwen van die verkopers. Wij zijn hier niet voor gestopt. Om 12:15 reden we over top va deze onbeschrijvelijke mooie ervaring die ik voor geen goud had willen missen. Het kost een hoop moeite om hier te komen maar het moet gezegd, mijn droom is uitgekomen. Onderweg in de afdaling gestopt voor een soepje met wat brood. Een beetje honger hadden we wel na de sof van het ontbijt deze morgen. Hier raakte we aan de praat met wat Roemenen over waar we vandaan kwamen en hoe lang we onderweg waren en wat de motors kosten. Na een half uurtje wilde we weg gaan toen ik er achter kwam dat mijn Iphone 7+ weg was? Tja daar stonden we dan in de midden of Nowhere. John is nog een beetje heen en weer gereden en ik met wat Engelsen geprobeerd om de telefoon via Find my Iphone te vinden. Maar naar later bleek, omdat ik Apple NL beldde. Zodra er geen Internet verbinding meer is. Kan je hier eigenlijk geen gebruik meer van maken. Ook mijn verzekeraar Centraal Beheer gebeld. Omdat we dachten dat hun misschien wel een andere oplossing hadden. Maar helaas. Dus Leentje had geen Iphone 7+ meer en moest van Centraal Beheer een politie rapport laten opmaken. We moesten toch verder vandaag en het politie kantoor was in Corbeni. Dat was ook de plaats waar wij een Hotel hadden besproken. Het was en bleef mooi en ik moest me gedachtte echt verzetten want ik was laaiend. We reden hier op het laatste stuk langs een stuwmeer Lago Vidraru. Op de daam nog even aan een andere politie agent gevraagd waar we moesten zijn. En die gaf ook aan in slecht Engels dat Corbeni het beste was. Nog wat foto’s gemaakt en op naar ons Hotel Bun ’88. Om 16:15 stonden we daar bij de receptie en daar ontstond gelijk weer een probleem. We hadden een kamer besteld bij Booking.com met 2 stuks aparte bedden. En hadden dit ook als bewijs. Maar de man bleef volhouden dat ze dat helemaal niet hadden in dit hotel. Ik wilde ons geld terug maar dat was niet mogelijk. Toen kwam de aap uit mouw. Ze houden onze kamer gisteren weg gegeven aan Hongaren. Tja, dus de kamer toch maar genomen met een slaapbank voor John’ie. Toen we de kamer hadden gezien zijn we direct door gereden naar het politie bureau. Maar daar was helemaal niemand. Een forse mijnheer die heel goed Engels sprak kwam naar ons toe. En zei dat z’n vader wel even zou bellen. Toen we vertelde wat er was gebeurt. Vertelde zijn vader dat het ongeveer 20 min. zou gaan duren. Het was toen 16:45, natuurlijk na een uur was nog niemand. Die mijnheer “George” belde weer naar de politie en informeerde ons dat het nog een half uur zou duren. Natuurlijk na een uur nog helemaal geen politie. Wij kregen ook honger en wilde hier niet weg gaan. Ik aan de overkant in een Super Market wat broodjes en salami gehaald. Dit hebben we buiten staan opeten met alle plaatselijke honden om ons heen. Die hadden ook wel trek in kaas of salami. Dat was een tijd geleden dat die beesten zo iets lekkers hadden gegeten. Uiteindelijk om 20:00 kwam dan de politie met 2 man in een auto. Spraken echt geen woord Engels en gelukkig kwam die George ons helpen en functioneerde als tolk voor ons. Na veel praten in het Roemeens tussen de politie en George. Werd dan uiteindelijk besloten om een stukje papier op te maken. Tja zo’n Centraal Beheer weet het wel, even een aangifte doen? Om 21:30 kwamen we bij de politie naar buiten. De politie die de brief opstelde wist niet een hoe hij dit bestand moest opslaan. Ook daar moest George bij helpen, wel grappig om dit mee te maken. Vijf strepen op z’n jasje maar geen idee hebben hoe te werken met een computer. Aangekomen bij ons hotel een snelle douche en andere kleertjes aan om toch nog iets te gaan eten. Maar rond dit tijdstip 22:30 niet veel keus dus de eerste best eet gelegenheid in. We bestelde een Bulgaarse salade  John met koffie ik met een biertje. Er was hier ook een bruiloft gaande dus hadden we gezellig zigeuner muziek als achtergrond. Om 23:30 stonden we voor on hotel maar de deur was op slot en onze kamer sleutel paste niet. Daar stonden we dan, in onze korte broek. Gelukkig  kwam de politie bij een koffie automaat een bakkie doen. Die hebben toen de eigenaar gebeld en een kwartiertje later ging de deur open en konden we eindelijk gaan slapen, he he. Gauw John ze slaapbank in de slaapstand en voordat dit was uitgeklapt was hij al in een andere wereld. Wat kan kan die gozer slapen en snel.