Roemenie toer 1 en 2 setp. 2018

Zaterdag 1 sept. 2018: Mooi weer.

De nachtrust wer d behoorlijk verstoord. Omdat om 01:30 vrachtwagens bij ons voor de deur grote bulldozer kwamen lossen vlak voor de deur van onze kamer. Een tering herrie maar mijn slaapje bleef slapen. Toen die vrachtauto weg was, ik de deuren open van onze kamer voor wat verkoeling weer open gemaakt. Maar een kwartiertje later, stond er weer zo’n vrachtauto voor de deur. Om 3:30 was de rust weer gekeerd en kon ik eindelijk gaan slapen. John heeft van alles helemaal niets mee gekregen. Om 07:30 liep die herrie maker van John af en zowaar John z’n ogen gingen open en hij zei “Lekker geslapen” Niet te geloven toch. Ik heel de nacht bezig geweest met ramen op en dicht en hij had hier niets van gemerkt. Om 08:00 zaten we in het restaurant waar ons netje werd gevraagd wat voor ontbijt we wilde hebben. We namen beiden een gebakken met hele dooiers met ham en tomaten. Het was lekker warm en om 08:15 was alles naar binnen gewerkt. Ik wilde nog een flesje met koud water een ook dat stond binnen no time op de ontbijt tabel. Nog even zitten praten met een stel Hongaren. Dit waren vader-moeder en zoon en alle drie elk op een motor. Om 08:45 reden we weg van dit Hotel en een uurtje later waren we van de Transfagarasan. Mijn droom was nu historie maar wel wat bijgeschreven in mijn geheugen. Ik vond het echt geweldig dat we (ik) dat nog bereikt had. Het was een soort van ultieme uitdaging die werkelijkheid is geworden. De GPS hadden we ingesteld op Orsova richting Servie. We reden over de 73C naar de plaats Ramnicu Valcea. Daarna de weg 67 naar Targu Jiu. Vanaf deze plaats een kleinere weg de 67D waar we in Baia de Areana. Waar we onze lunch hadden in gezelschap van een stel honden die zaten wachten op dingen die er eventueel overbleven. Zo grappig om die beesten over een muurtje te zien komen met hun kop. Om te laten merken dat ze er nog waren. John houd niet van gekookte eieren. En die kregen de honden als lunch. Geen probleem, ze vonden het geweldig. Na drie kwartier vervolgde wij onze weg naar Osova. Door een mooi national  park met een soort van snel stromende rivier naast ons. Nog ergen aan het water wat gebruikt want het was echt smoor heet. Toen we weg reden was het 34 graden. En moesten we nog 26 km. afleggen. Om half vier aan het grote stuwmeer wat verbonden  is met de Donau zijn we weer wat gaan drinken en geprobeerd uit te vinden waar we vannacht konden slapen. Hotels waren er niet meer dus moest het appertement worden voor één nachtje. Ons oog was gevallen bij Booking.com op appartement Roga. De GPS coördinaten en adres ingevoerd in onze GPS en na de koffie reden weg bij dit koffie huis waar Illy koffie werd geserveerd. We hebben ons echt het apenzuur gezocht en vele aangesproken of hun misschine wisten waar dit was. Maar iedereen stond met een groot vraagteken op hun voorhoofd. Uiteindelijk een oudere dame is met John meegelopen om aan te wijzen waar het was. Het bleek dus in een armoedige buurt een flat gebouw te zijn waar een woning van werd verhuurd. Wij hebben toen Booking.com gebeld en gezegd dat wij niet van plan waren om in zo’n armzalige onderkomen te gaan slapen. Ik had betaald via de side van Booking.com. Maar booking.com wilde en verplichte ons om eerst dit appartement aan de binnenkant te bekijken voordat we een oordeel konden geven. Dus werd John gebeld en kwam er een heerschap die bij dit flat op ons stond te wachten. Nu bleek dit appartement ook nog op de vierde verdieping te zijn. Dus moesten we ook al 4 etage’s naar boven. Eenmaal binnen hadden we allebei dezelfde gedachtte “We gaan hier niet slapen”. Toen de eigenaar belde naar de meneer die met ons mee was gekomen voor de bezichtiging. Ze vertelde ook dat onze motors niet veilig is deze aso buurt zouden zijn. Dit verteld ons genoeg. We moesten hier niet gaan slapen stelde ze zelf voor. Maar nu moesten we dus weer op zoek naar een slaap plaats. Via een ander hotel wat ook vol was, vertelde die ons dat er aan de overkant een hotel was wat waarschijnlijk nog wel plaats zou hebben. John is daar naar de receptie gelopen van dit Hotel Mania. En gelukkig hadden ze nog één kamer met twee aparte bedden, kamer 6C. De motors konden lekker voor de deur staan. Om 18:00 liepen we hier naar boven. Het was buiten 32 graden en we zweette allebei als otters. Snel uit de kleren en onder een verkwikkende douche. Daarna in onze korte broek naar een leuk restaurantje waar een terras boven het stuwmeer was gemaakt. Met een lekker briesje zaten we daar af te koelen. De menu kaart bekeken en we gingen allebei voor gebakken kabeljauw met patat en geroosterde paprika en tomaten. Het was een heerlijk en smakelijke maaltijd en ook op een redelijk tijdstip (wat nieuws voor ons). Ik nam er een heerlijke koude bier en bij de maaltijd rode wijn bij. Om 22:00 liepen we weer richting hotel waar ik een beetje dronken van de bier en wijn was geworden. Ik was niet bezopen maar voelde het best. We probeerde in de onder gelegen ijszaak nog ijs te krijgen maar die ging jammer genoeg net dicht. Dus wij naar boven op naar de slaap plaats voor deze nacht. Morgen rijden we naar 26km Servie in met als doel Belgrado.

Zondag 2 september: Warm weer

Om 07:30 uit de veren. Ik had erg veel last gehad van kramp in mijn onderbenen. Misschien toch te weinig vocht tot me genomen gedurende de zeer warme dag. Het kan haast niet anders. Om 08:00 zaten we aan de gebakken eieren met worstje en tomaat. met heerlijk super oud brood? Ok, dit is een Roemeense gewoonte, eet je niet zoveel. Om tien voor negen reden we weg bij dit hotel met vandaag Belgrado op ons lijst. Volgens de GPS zouden we daar rond 12:00 moeten zijn. Ik had daar al een lange tijd geleden een hotel geboekd maar eigenlijk voor een dag later. We moesten eerst na 26km bij een dam de grens over naar Servie. Om 08:50 stonden we bij de Roemeense Douane in een kleine file. Maar alles bij elkaar nam het 10 minuten in beslag om hierna nadat we de Dam over stonden we bij de douane van Servie. Alles liep gesmeerd en om 09:00 was dit achter ons en konden over de weg 34 langs het Donau meer richting Belgrado. Het was ongeveer 200 km. Om 11:30 stonden we voor ons hotel midden in Belgrado. Het was 34 graden warm en allebei waren we zeik nat van het zweten. Terwijl ik mijn cooldown vest van BMW had aangedaan. Me lichaam was koel maar daar boven was het toch af zien. Maar het moet gezegd, zo’n cooldown vest werkt echt. Snel naar de receptie en verteld dat we een dag te vroeg waren. Geen probleem, het werd omgezet naar 2 sept. aankomend en we kregen kamer 3. Een mooie kamer met AC en een balkon was uit keek op een park. Er was op deze etage een algemene zit kamer waar ook een TV was en natuurlijk ook een AC. Er was een keuken waar je gebruik kon maken van de koffie machine. Koffie en filters stonden we en een grote ijskast om je eigen spulletjes lekker koel te houden. Nee, we konden niet klagen over dit onderkomen. Onze kamer was nog niet gereed, omdat net 2 Amerikanen de kamer verlieten. We hebben maar snel een korte broek en ander shirtje aan gedaan en zijn toen naar beneden gegaan. We hadden honger want het was 12:30. De man aan de receptie vertelde ons dat om de hoek heel veel goede eet gelegenheden waren. Dus liepen we naar buiten op de Boulevard kralja alexandra en haast gelijk rechts af en jawel zaakjes te over. We zijn snel een tentje binnen gelopen en bestelde eerst koffie en koud water. Wat ons wat tijd gaf om de menu kaart te besturen. Naast ons zaten twee jonge gasten die ons vertelde het nationale gerecht te nemen. Dit heette Karađorđeva šnicla. Een soort van Cordon bleu maar dan veel groter. Dit werd samen met een flink gekruide salade en patat geserveerd. Maar het was voor echt veel ste veel. Ik heb de helft laten staan. Nog een cola light er achter aan. En dit zou mijn hoofd maaltijd voor deze dag worden. Mijn schoenen knelde van deze enorme tussen de middag hap. Na een uur liepen we hier weg maar eerst naar de overkant waar een Italiaanse Gelaterie was. Dus een ijsje en dan waren we echt gesteld voor een lange periode. We hadden met die gasten in het restaurant gesproken en die hadden ons een beetje verteld wat we zouden moet zien hier in Belgrado. Dus gingen we met de oude tram nr.10 naar het Fort wat aan de Donau lag. Heel grappig in zo’n oud bommeltje waar John nog probeerde om met zijn Visa kaart netjes te betalen. Bij de dierentuin / Fort stapten we uit deze tram 10 en na een kwartiertje lopen liepen we over de brug het fort binnen. Maar het was nog steeds ontzettend warm. Dat was eigenlijk wel jammer maar je kan natuurlijk niet alles ideaal hebben. Na een dik uur waren we hier uitgekeken en zijn we eerst naar een terras gegaan om het vocht aan te vullen. Toen over de hoofd winkel straat van Belgrado terug naar ons hotel. Onderweg nog een chocolade en aardbeien milkshake genomen. Onze kamer was bij terugkomst keurig schoon en alles was aan kant. John onder de douche en ik in de gezamenlijke ruimte dit verhaal gaan intypen. Het is nu half zes en we kijken wat de avond gaat brengen.