Roemenie 2018 - Het gehele verslag to aan het einde

Motor toer Roemenie 2018:

Deze rit met Roemenie als verst gelegen land, had ik al voor een langere tijd om mijn verlang lijstje je staan.

Naar de beroemde berg weg Transfagarasan in Roemenie. Die ook voor vele automerken wordt gebruikt om hun nieuwe auto’s te testen. Deze wens zou dan dit jaar gaan uitkomen.

Voor deze vakantie nog een grote trip eind julie nog op de motor naar Spanje gedaan. Waar John in de plaats Sant Antoni stond samen met Duncan. Dit was natuurlijke al een ultieme test om te kijken of veel kilometer makkelijk waren af te leggen op mijn nieuw aangekochte motor. Want nu had ik een soort van Off-road motor fiets en niet echt voor het lange toer werk op een snelweg. Deze 3753km lange rit had ik en de motor goed volbracht. Nu gingen we op zondag 25 augustus vertrekken met als doel voor deze dag de plaats Dresden. Daar had ik een Hotel gereserveerd in de Altstad van Dresden.

Ik had de motor nog naar de BMW dealer MR motoren Barendrecht gebracht omdat de voorrem schijven wat rammelde. Waar ik na een behoorlijke brief wisseling met de klanten afdeling van BMW Nederland. Te horen kreeg dat de schijven naar hun idee goed waren en een licht rammelend geluid normaal zou zijn bij zwevende remschijven. Uiteindelijk na veel heen en weer schrijven / ouwehoeren. Besloot mijn dealer om er een andere soort remschijven op te zetten. Die dit probleem oploste. Gelijk een 10.000km aan de motor laten doen en de voorband vervangen. Omdat ik er niet helemaal zeker van was, of de gemonteerde band die 6000km lange Roemenie trip zou gaan volbrengen. Ik was dus helemaal gesteld voor deze zeer waarschijnlijke 6000km lange motor rit. Op de donderdag voor afgaande aan deze trip. De laatste wortel kanaal behandeling bij de tandarts moeten latend doen. Ook niet erg plesant maar wat moet dat moet. Op vrijdag nog even de kapper zijn gang laten gaan om met weinig haar de helm in te moeten en daardoor ook weinig kam werk. Tja, je moet heel wat doen voordat je kan beginnen aan dingen die je graag wilt. Maar goed we zouden via Dresden - Auswitch - Krakau in Polen - Hoge Tatra Slowakije - Lomnicky Stitt 2634 meter hoog - Pleniny Natuurpark - Roznava - Baia Meru in Roemenie - via een mooie weg langs de grens van de Oekraine en stuwmeer naar Gheorgheni om hierna naar de mooie plaats Brasov en vervolgens ons doel Transfaragasan  bergweg te komen. Dan is het al een kleine week verder als we hier zijn aangekomen. De weg terug langs een een lang gerekt meer naar de plaats Orsava en via de weg 67 over de grens naar Bosnie en Herzegovina naar Servie waar we Belgrado gaan bezoeken dan via Hermagor in Oostenrijk terug naar home sweet home.

Zondag 25 augustus 2018: Vertrek dag - kilometerstand 13.400

De binnentassen van de zijkoffers netje gepakt en geprobeerd het gewicht een beetje te verdelen. Het vrouwtjes had voor de pilletjes gezorgd die ik voor deze 14 dagen nodig zou hebben. Het weer was ideaal om zoals vandaag hoofdzakelijk over de snelweg te toefen.

Gisteren avond toch maar voor de zekerheid het binnenpak in het motorpak geritst want het zou +/- 10 graden worden en dat kan opa niet meer aan. Dat had het vrouwtje even gedaan.

Het zo om en nabij de 19 graden worden aan het einde van de middag, heerlijk met een motorpak aan je billen. Het doel was vandaag het Leonardo Hotel in Dresden. Dit hotel in gelegen aan Magdeburger str. 1A eigenlijk direct in de Altstad van deze stad. Wat ook wel het Florence aan de Elbe wordt genoemd. Om 06:00 liep dat koelere ding wat zo’n herrie maakt af en zat ik recht op in het bedje en het vrouwtje met de rest van het pleintje ook waarschijnlijk. Naar de badkamer en het scheermes ter hand genomen om er spic & span uit te zien. Tandjes gepoetst en even snel onder de straal water door. Ik was wakker. Wil was ook inmiddels beneden en had de Espresso machientje aangezet en had mijn 2 knackenboterhammetjes klaar gemaakt. De nodige chemicaliën tot me genomen wat een dagelijkse routine is. Ik was 06:25 gereed en na afscheid te hebben genomen van het vrouwtje naar de garage om daar op de klaarstaande motor naar buiten te rijden. Om 06:25 reed ik weg. Om naar de afgesproken plaats naar John te rijden die bij het BP station net voor de tunnel onder de Noord zou staan. Het was 06:50 toen ik daar aan kwam en John al klaar was met tanken. Na te hebben afgerekend gingen we om net voor zeven daar weg met ons doel Dresden Leonardo Hotel. Om acht uur reden we de grens over naar Duitsland en daar konden we wat meer gas geven. Want we hadden het plan om de Formule 1 in Belgie op de hotel kamer te gaan bekijken. We moesten natuurlijk elke 200 km tanken omdat er in mijn motor maar 16 liter kan. Aan de andere kant verplicht je dat om te stoppen en een bakje koffie of zo te nemen. Na drie tank buurten onderweg waren we om 14:30 bij ons schitterende hotel. Alles was door booking.com door gegeven dus het was alleen een handtekening zetten en op naar kamer 326. Mooie kamer waar echt niet ontbrak. Een koffie machine en water allemaal voor noppus. En daar houden wij Nederlanders van. Even uit de warme motor kleding en John ging direct onder de douche. Maar ja die stonk als 2 bunsingen. Even een bakkie koffie door John gezet en we waren op tijd gesteld om de Formule 1 te gaan bekijken. John is nog even met natuurlijk weer een fris luchtje naar de receptie gegaan om een plattegrond van Dresden te halen. Wordt vervolgd.

De wandel schoentje aan en Dresden wandel route gaan lopen. Het moet gezegd een schitterende stad waar alles weer is opgebouwd wat in 1945 was plat gegooid. Na een klein uurtje te hebben gelopen op het grote plein bij een terrasje wat te drinken genomen. Het was toen 18:00 uur en we vonden het te vroeg om al iets te gaan eten. Na een kwartiertje zijn we verder gegaan met deze 6,4km wandel route door Dresden. Bij een leuk eet  zaakje die “Hans im Glück heette. Zijn we naar binnen gegaan en daar on avond maaltjes genomen. Het smaakte uitstekend. Kopje koffie na en om 20:30 liepen we daar weg. Om het laatste stukje van deze route te lopen. Die ons eigenlijk langs de Elbe liet lopen. Het begon toen al aardig donker te worden. We zijn toen ook nog langs de oude sigaretten fabriek gelopen. Het was toen nog steeds lekker weer, ik denk dat het rond de 20 graden was. Om 21:00 waren we terug bij het hotel waar nu heel wat motoren voor de duer stonden geparkeerd. Nee, we waren hier niet de enige. We gingen de wekker op zeven uur zetten om dan van een lekker ontbijtje te gaan genieten. De airco op 18 gezet en nog even naar de TV liggen kijken. Om 22:30 moeten we in slaap zijn gevallen want ik het dit tijdstip niet meer gezien op de Iphone. Morgen via Auswitch naar Krakow in Polen. Wat ook een mooie plaats moet zijn. Daar hebben we hotel gereserveerd midden in het centrum. Morgen verder

Maandag 27 augustus: Prachtig weer 18,5 graad in de morgen.

De wakker maakte ons om 07:00 wakker. ik schrok me wezenloos maar John was al wakker. Snel ons opgefrist en geschoren en met bepakking gelijk naar beneden op naar de ontbijt zaal. Dat was echt een heerlijk Duits ontbijtje en er ontbrak helemaal niks aan. Er was echt van alles zalm-roerbak ei-gebakken spek lekker vers warm brood -sinasappelsap etc........In dat soort situaties duurt zo’n ontbijt altijd wat langer dan was ingeschat. Zo ook nu, na 45 minuten stonden we buiten bij de brommer en werd de tweede dag richting Krakow in de GPS aangezet. We gingen eerst over de snelweg naar Auswitch-Birkenau waar ons buurland van die verschrikkelijk dingen heeft gedaan. We moesten over de snelweg 458km rijden. Het schiet wel lekker op op deze mooie nieuwe snelweg waar je ook hier tol moet betalen. Om 09:30 reden we Polen in en was Duitsland geschiedenis. Elke twee uur stoppen om benzine te nemen en we namen maar de beste benzine om problemen met de motor te voorkomen. Dit kostte niet al te veel hier, zeg maar 1,25Euro/liter. De eerste tank stop was wel ontzettend druk maar iedereen wou natuurlijk goedkoop tanken. Zowel binnen komend als de auto’s die Polen uit reden. Het was in de rij staan om te betalen. Na een kleine 25 min. reden we weg en vervolgden we ons route over de A4. Om 12:15 gestopt voor een kleine lunch samen met wat koffie en een cola light. We hadden vanaf deze stop nog 78km naar Auswitch-Birkenau waarvan de laatste 26km binnen door. Om half twee reden we dit gebied binnen waar nog een groot gedeelte van de loodsen waar de mensen werden vergast. De motors niet ver van de ingang neer gezet en wij naar binnen in deze zeer treurige lokatie. Wat een leed heeft zich hier afgespeeld. Verschrikkelijk als je ziet hoe daar mensen en zijn afgeslacht en behandeld. Slaap plaatsen waar een dier nog niet laat liggen, heel heel erg. Maar het is en blijft een feit. Het is geschiedenis maar toch. We zijn daarna nog na het 3km verderop gelegen kamp gereden maar daar kon je nergens in zonder kaartje. Maar om een kaartje te kopen moest je één uur in de rij staan en daar hadden we geen zin in. Een dik uurtje later reden we hier weg en wilde John de laatste 72km ook binnen door gaan rijden. Dat kost natuurlijk veel meer tijd dan over de snelweg. Om 17:00 uur stonden we voor ons Blue Apart hotel in het zeer drukken en hectische Krakow. De motors op de stoep gezet want parkeer plaats was hier niet. Naar de receptie om deze sleutel van ons kamer 309 te ontvangen. Motors nog iets zuiniger op de stoep gezet om voetgangers het leven niet zuur te maken. Snel naar boven voor een verkwikkende douche om snel deze prachtige plaats te gaan verkennen. Om 17:45 liepen we met een plattegrond naar de grootste bezienswaardigheid Main market square. Dit is het grootste plein van Europa. Het was hier best druk. Nee, we waren hier echt niet de enige. We zouden weer een toertje lopen die John een beetje in ze hoofd had. Onderweg natuurlijk een bakkie en een stukje taart gegeten. Om 19:30 gingen we bij een echte mooie eetzaak naar binnen “Fiorentina”

Wat hebben we hier lekker en goed gegeten. Een voorafje - hoofd gerecht en voor John een chocolade dessertje met koffie als afsluiter. Echt een aanrader in Krakow. OM 20;45 liepen we hier weg nadat we ook nog even in de open keuken op bezoek zijn geweest bij de koks. Hierna vervolgden we onze wandel toer. Ik werd een klein half uurtje hierna ineens behoorlijk beroerd. En moest een toilet in stormen. Wat had ik het benauwd. Na dit toilet bezoek ging het wel weer maar we moesten nog een behoorlijk stukje terug. Om 22:00 liepen we het hotel binnen waar ik in de kamer direct onder de douche ben gedoken. we hadden 8,9km gelopen/11813 stappen. Wat een slavendrijver  die John. Hier knapte ik echt van op. Mijn eigen een beetje rustig gehouden en liggend naar de TV gaan kijken. Het moet ook nu wel even worden gezegd dat Krakow ook een bijzonder mooie stad is en zeer zeker een bezoek meer dan waard is. Het is echt onmogelijk om in de korte tijd die wij hier hadden alles te zien. John zei dat hij hier wel eens terug zou komen. Morgen gaan we door een natuurpark waar een soort van Grand Canyon is richting Slowakije. Er staat een rit van 382km op de rol.

wordt vervolgd. 

Dinsdag 28 augustus: Mooi weer de hele dag.

Het was eindelijk 07:00 uur. Wat ik een slechte nacht gehad. Heb eigenlijk geen oog dicht gedaan. Ik voelde me echt beroerd. Moest ook nog een keertje overgeven. Nee, dit was een slechte geweest. Om zeven uur kwam John ook tot leven en dus alles snel ingepakt en aangetrokken en naar -1 waar ons ontbijt op ons stond te wachten. Een zeer uitgebreidt ontbijt waar ook niets aan ontbrak. Omdat ik nog niet helemaal lekker was, heb ik het maar bij een simpel broodje met beleg gehouden en een bakje koffie. John nam de eieren met ham etc. Nadat we onze sleutel hadden afgegeven bij de receptie reden we daar weg om 07:50. Dit is een enorme stad dus we waren niet zomaar weg uit deze drukte. De Tomtom Rider 550 GPS bracht ons netjes buiten de stad en gingen we richting van het Natuurpark Narodowy wat is gelegen op de grens Slowakije - Polen. Om rond negen uur reden we in de Canyon waar een rivier door heen stroomt. Hier vaarden heel veel grote vlotten over heen waar een man of 10 op zat. We hebben hier nog even staan kijken en een paar foto’s gemaakt. We zijn daarna over de rivier de Dunajec Slowakije in gereden. Het was 09:35 toen we Slowakije in reden. Het werd steeds warmer en het was toen al 22 graden. We hebben onderweg in een klein winkeltje wat broodje gehaald en beleg en wat fruit.  Het was hier echt goedkoop. Voor 6 broodjes - 2 ons salamie - Tuc - een een banaan en limonade siroop. Betaalde we 5,30 Euro (omgerekend). Dat is toch voor niks. Om 12:30 zijn we ergens bij een wieland in de Hoge Tatra gestopt om de lunch te gebruiken. Lekker rustig en ontspannen. Na een half uurtje reden we hier weg richting Rosnava. We waren hier om 14:30 en hebben op een terrasje een koffie en koude cola light genomen. De weg hier naar toe was echt schitterend. Door de bossen over bergen het is voor motor rijders het mekka.. Hier besloten we om naar de volgende Kosice door te rijden. Ook deze weg die eigenlijk door de GPS is bepaald was ontzettend mooi. Het moet gezegd de omgeving is hier adembenemend mooi. Om 17:00 waren hier aangekomen en eerst maar even de brandstof bijgevuld. Hier kostte de benzine 1,44 Euro. Dat is 0,20 duurder als in Polen. We zijn de stad Kosice in gegaan en zijn bij een pizzaria gaan zitten. Daar bestelde we een pizza en we hadden een plaatsje buiten op het terras. Samen met een cola en een koffie was dit onze avond maaltijd. Hier hebben we even op booking.com zitten kijken welke hotel er om ons route lag buiten Kosice. Het werd een simpel hotel in het plaatsje Sena aan de weg7.  Om half zeven stonden we daar en werden de motors achter het hek gezet. We hadden kamer 5 met een klein keukentje. Alleen morgen geen ontbijt want het was Bank holiday. Dat is wat voor mij, beginnen zonder ontbijt????

Op de kamer gekomen eerst Wifi aan de praat gebracht en daarna direct onder de douche. Toen dit verhaaltje in gaan tikken. De Hongaarse grens is hier 5km vandaan. Dus morgen rijden we na 10 minuten Hongarije in. Ik had vanavond vrij van John, geen wandelingen. Heerlijk zo’n snipper avond lekker relaxen. Als er dan ook nog een goede nachtrust achter aan komt is het helemaal voor elkaar. 

Woensdag 29 augustus: Mooi weer  maar wat een start van de dag.

Ik had echt heel goed geslapen nadat ik de wedstrijd van Ajax in Dynamo Kiev had gezien.

Dus rond 23:00 ben ik op zoek gegaan naar mijn vriend Klaas Vaak. John was al lang in diepe slaap en die lag lekker te knorren. In de ochtend toen ik mijn oogjes open deed lag John nog net niet op bed met z’n motorpak en schoenen aan in bed. Maar was wel klaar voor deze dag te gaan beginnen. Ik nog lang niet wat ik was nog aan het ontdooien en alle spulletjes lagen overal verspreid en moest nog ingepakt worden in de tas. John heeft op de kamer even een bakkie koffie gezet met de koffie machine. om 08:14 reden we hier weg bij dit simpele hotelletje. Maar alles wat je nodig had was er en het was schoon. We reden weg uit dit plaatsje Sena om onze geplande route te vervolgen van gisteren. Maar dat we een leuke. Haast gelijk bij aanvang van deze ochtenrit reden we echt Off road. Over grote kiezels en wat later over diepe karrensporen en dit voor 8,9km. Nee, dat was geen grapje en het was echt moeilijk om niet te vallen. Maar we hebben het er zonder kleerschuren afgebracht. Om 09:10 reden we de grens over Hongarije in. Dit was dus het 4de land in onze toer. In Hongarije waren de wegen echt slecht en was het oppassen met diepe kuilen zomaar midden in de weg. Hongarije kruiste we vrij snel en om 12:12 reden het 5de land Roemenie. Wij moesten ook tanken maar het was echt druk. Zonder benzine kom je net ver met zo’n brommer dus het gezegde “Geduld is een schone zaak” kwam hier echt tot zijn recht. Na een klein half uurtje reden we hier weg met wat vocht in ons lichaam. We hadden vandaag gesteld om naar de plaats Baia Mare te komen. We passeerden een zigeuner plaats omdat we weer op een off road weg terecht waren gekomen en doorgaand verkeer hier eigenlijk niet kwam. Wel twee hollanders op een motor. In deze huizen droop de armoe er vanaf. Wat een ellende in zo’n dorp. De kinderen stonden naar ons te zwaaien want dit was niet gewoon hier. Kaaskopen op motor fietsen die veel stof maakten. Onderweg hebben we weer brood gekocht met beleg en een banaan. Met wat cola light en ijs thee. In een naast gelegen cafeetje wat kouds genomen en na een kwartiertje weer verder naar Baia Mare. Hier in een park ons brood met beleg opgegeten. Allemaal voor ome Leen om een beetje in de pas te blijven met het suiker. En heerlijk koel in een park is geen straf. We hadden wat brood over maar daar waren de plaatselijke duiven wel blij mee. Toen vervolgden we eigenlijk ons motor rit met de route voor dag 5. Dus we liepen voor op schema. Hier begon een mooie bergweg de 18 die naar de plaats Sighetu Marmatie wat op de grens ligt bij de Oekraine. Hier verder over 18 wat ook een schitterend gedeelte was. In de bossen en bergje op en bergje af. We tankten in Viseu De Sus. En we zagen aan de overkant een vijf sterren hotel met een prachtig zwembad. Op booking.com dit even opgezocht en geboekt. Na de tank beurt, de motor gestart en 100 meter aan de overkant naar dit Hotel Mirage. Bij de receptie was alles al bekent en ik hoefden alleen te tekenen en ontvang de sleutel van deze gigantisch mooie kamer 101. Tja, dat was luxe. Snel uit de kleren en onder de douche. De onderbroek en sokken gewassen met de meegenomen was poeder en opgehangen op het balkon. We hadden ook een mooi balkon met wat stoelen. Dus morgen konden we langzaam ontdooien en daarna aan het uitgebreide buffet. Na de opschoning naar beneden naar het restaurant. We zijn eerst buiten gaan zitten in de tuin omdat het nog behoorlijk warm was. Maar om 20:00 koelde het behoorlijk af op deze 800 meter hoogte. We hadden de bestelling geplaatst. Voor mij gegrilde zalm met gebakken aardappels in knoflook en parmazaanse kaas en verse salade. John had biefstuk met dezelfde aardappels en salade. Als dessert had John de specialiteit van deze streek Papanazie. Een uit een soort van oliebollen opgebouwde dessert met veel verse bosbessen en slagroom met kersen saus. Ik heb ook gefroefd en het was echt lekker maar wel heel veel. Al met al een lekkere maaltijd. Ik had er twee biertjes bij wat lekker smaakte. Om 20:30 zijn we naar binnen gegaan omdat het erg begon af te koelen. Om 22:30 waren we weer boven op onze luxe kamer. Ik ben dit even gaan intikken en de foto’s ingeladen.

Morgen gaan we verder over B18 naar de plaats Gheorgheni. We moesten hiervoor wel over een paar behoorlijke bergen en langs een stuw meer. Wat volgens vele mensen op Internet bijzonder mooi moet zijn. We zouden ook morgen weer mooi weer moeten hebben, rond de 24 graden met zon. Dus we hadden tot nu toe geluk. Wordt vervolgd

Donderdag 29 augustus: Mooi Weer en schitterende natuur.

Wat een mooie dag is het vandaag geworden. Maar we beginnen bij het begin.

Een spectaculair ontbijt in dit 5 stereen Hotel. Heerlijk apart gebakken eitje met ontbijt spek in kaars rechte plakjes en heerlijk vers brood. De koffie was echt minder maar goed onze buikje waren gevuld en met wat extra kilo’s aan bagage stapten we om 08:15 op de brommer. Het eerste stuk van deze weg 18 was echt goed met mooi asfalt. Na 18km begon de ellende, weer off road met grote kiezels als belemmering. Het is met een motor haast niet te rijden maar we hadden geen keus. Dus met wat schelden en tieren op onze Intercom hebben we het volbracht zonder te vallen. Het is echt  moeilijk. Toen we kruising op de weg 17 kwamen reden we eindelijk weer op dat zwarte spul asfalt. Net op de 17 gekomen zijn we haast direct gestop voor een bakje thee die we gebruikten bij een bar met een oude dame. Die wilde echt haar best doen om van alles en nog wat aan ons te verkopen. Dus kochten we bij het afrekenen maar een ansicht kaart. Na de 17 rechts op de 175B en 175A die door een ontzettend mooi gebied liep. We zijn daar ook over de berg die heette Rarau heette en 1650 meter hoog. Het was hier echt mooi zowel links als rechts. Je keek je ogen uit. Hierna op de 17B langs een groot stuwmeer met de weg 15. Hier de motors weer afgetankt en verder langs het stuwmeer. Bij de brug over het stuwmeer Poiana largului en daar hebben we onze middag hap genomen. Het was toen 12:45. Op het terras kijken over de brug en het stuwmeer. Nadat we de gemixte salade en voor John de gebakken kip file op hadden reden we verder langs dit imposante stuwmeer.

D weg was erg slecht met veel bulten en kuilen dus het was wel oppassen geblazen. Om 14:07 reden we over de dam van dit stuw meer en daar nog wat foto’s gemaakt. Toen we beneden bij de  die dam waren kwamen in het plaatsje Bicas. Daarna  de weg 12C waar we door een Canyon heen reden. Echt mooi maar wel heel veel toeristen. Ik heb gefilmd?

Die weg uit gereden en kwamen in de plaats Gheorgheni. Hier aan het ijs en koffie en John nam een Roemeense Tiramisu. Het was erg warm op dat moment maar in schaduw was het goed vertoeven. Hierna over de 13B naar Praid. Daar namen beslissing omdat het vroeg was, om nog verder te rijden. We zijn toen over de 13A en onderweg wat gegeten. Dit was een Roemense Panas. Gemaakt van aardappel pure. Ik met knoflook en John met kaas. Na deze stop zijn we verder gegaan en we stonden om 19:30 voor ons hotel wat we onderweg tegen kwamen. Gevraagd op er nog plaats was en jawel. We kregen kamer 203 en moesten ongeveer 37,-  Euro betalen incl. ontbijt. Snel naar boven en onder de douche. Om hierna naar de Bar te gaan voor een koele drank. Ik ben hier me verhaaltje gaan intikken samen met John. Morgen ochtend konden we pas om 08:00 ontbijt krijgen. Dus dat wordt lang slapen. 

Vrijdag 31 augustus 2018: Wat een dag zo dit worden

Om 08:00 waren we bij het slechte ontbijt bij dit oude hotelletje. De koffie machine werkte niet. De gebakken eieren dreven in een soort van olie achtige substantie en er lagen ook door gesneden worstjes die in de knoflook lagen te muren? Nee, het was echt genieten. We hadden iets binnen en om 08:50 reden we hier. Vandaag zou het de Transfagarasan weg worden. Nar wat hobbelige en zeer slechte wegen waar snel rijden echt geen optie was. Stonden we om 11:00 bij het Luka Oil benzine station. Daar nog even staan praten met was Duitse motor rijders. Een bakkie koffie genomen en een koude cola en het sanitair even misbruikt. Reden we hier om 11:25 weg om hier net na de rotonde te nemen en als het ware links af om op de 98km lange Transfagarasan weg te komen. In het begin was dit niet veel bijzonders maar na een km of 15 was het ruige landschap en de weg naar boven goed te zien. Het was een schitterend gezicht en ook nu weer hadden we gelukkig mooi weer. Bij het omhoog rijden ontkwam je er niet aan en stopten we heel veel om te kijken of plaatjes te schieten. John had er 51 kwamen we later achter. Onderweg stonden veel verkopers met tentjes langs de weg met van alles en nog wat. Nog niet de vrouwen van die verkopers. Wij zijn hier niet voor gestopt. Om 12:15 reden we over top va deze onbeschrijvelijke mooie ervaring die ik voor geen goud had willen missen. Het kost een hoop moeite om hier te komen maar het moet gezegd, mijn droom is uitgekomen. Onderweg in de afdaling gestopt voor een soepje met wat brood. Een beetje honger hadden we wel na de sof van het ontbijt deze morgen. Hier raakte we aan de praat met wat Roemenen over waar we vandaan kwamen en hoe lang we onderweg waren en wat de motors kosten. Na een half uurtje wilde we weg gaan toen ik er achter kwam dat mijn Iphone 7+ weg was? Tja daar stonden we dan in de midden of Nowhere. John is nog een beetje heen en weer gereden en ik met wat Engelsen geprobeerd om de telefoon via Find my Iphone te vinden. Maar naar later bleek, omdat ik Apple NL beldde. Zodra er geen Internet verbinding meer is. Kan je hier eigenlijk geen gebruik meer van maken. Ook mijn verzekeraar Centraal Beheer gebeld. Omdat we dachten dat hun misschien wel een andere oplossing hadden. Maar helaas. Dus Leentje had geen Iphone 7+ meer en moest van Centraal Beheer een politie rapport laten opmaken. We moesten toch verder vandaag en het politie kantoor was in Corbeni. Dat was ook de plaats waar wij een Hotel hadden besproken. Het was en bleef mooi en ik moest me gedachtte echt verzetten want ik was laaiend. We reden hier op het laatste stuk langs een stuwmeer Lago Vidraru. Op de daam nog even aan een andere politie agent gevraagd waar we moesten zijn. En die gaf ook aan in slecht Engels dat Corbeni het beste was. Nog wat foto’s gemaakt en op naar ons Hotel Bun ’88. Om 16:15 stonden we daar bij de receptie en daar ontstond gelijk weer een probleem. We hadden een kamer besteld bij Booking.com met 2 stuks aparte bedden. En hadden dit ook als bewijs. Maar de man bleef volhouden dat ze dat helemaal niet hadden in dit hotel. Ik wilde ons geld terug maar dat was niet mogelijk. Toen kwam de aap uit mouw. Ze houden onze kamer gisteren weg gegeven aan Hongaren. Tja, dus de kamer toch maar genomen met een slaapbank voor John’ie. Toen we de kamer hadden gezien zijn we direct door gereden naar het politie bureau. Maar daar was helemaal niemand. Een forse mijnheer die heel goed Engels sprak kwam naar ons toe. En zei dat z’n vader wel even zou bellen. Toen we vertelde wat er was gebeurt. Vertelde zijn vader dat het ongeveer 20 min. zou gaan duren. Het was toen 16:45, natuurlijk na een uur was nog niemand. Die mijnheer “George” belde weer naar de politie en informeerde ons dat het nog een half uur zou duren. Natuurlijk na een uur nog helemaal geen politie. Wij kregen ook honger en wilde hier niet weg gaan. Ik aan de overkant in een Super Market wat broodjes en salami gehaald. Dit hebben we buiten staan opeten met alle plaatselijke honden om ons heen. Die hadden ook wel trek in kaas of salami. Dat was een tijd geleden dat die beesten zo iets lekkers hadden gegeten. Uiteindelijk om 20:00 kwam dan de politie met 2 man in een auto. Spraken echt geen woord Engels en gelukkig kwam die George ons helpen en functioneerde als tolk voor ons. Na veel praten in het Roemeens tussen de politie en George. Werd dan uiteindelijk besloten om een stukje papier op te maken. Tja zo’n Centraal Beheer weet het wel, even een aangifte doen? Om 21:30 kwamen we bij de politie naar buiten. De politie die de brief opstelde wist niet een hoe hij dit bestand moest opslaan. Ook daar moest George bij helpen, wel grappig om dit mee te maken. Vijf strepen op z’n jasje maar geen idee hebben hoe te werken met een computer. Aangekomen bij ons hotel een snelle douche en andere kleertjes aan om toch nog iets te gaan eten. Maar rond dit tijdstip 22:30 niet veel keus dus de eerste best eet gelegenheid in. We bestelde een Bulgaarse salade  John met koffie ik met een biertje. Er was hier ook een bruiloft gaande dus hadden we gezellig zigeuner muziek als achtergrond. Om 23:30 stonden we voor on hotel maar de deur was op slot en onze kamer sleutel paste niet. Daar stonden we dan, in onze korte broek. Gelukkig  kwam de politie bij een koffie automaat een bakkie doen. Die hebben toen de eigenaar gebeld en een kwartiertje later ging de deur open en konden we eindelijk gaan slapen, he he. Gauw John ze slaapbank in de slaapstand en voordat dit was uitgeklapt was hij al in een andere wereld. Wat kan kan die gozer slapen en snel.

Zaterdag 1 sept. 2018: Mooi weer.

De nachtrust wer d behoorlijk verstoord. Omdat om 01:30 vrachtwagens bij ons voor de deur grote bulldozer kwamen lossen vlak voor de deur van onze kamer. Een tering herrie maar mijn slaapje bleef slapen. Toen die vrachtauto weg was, ik de deuren open van onze kamer voor wat verkoeling weer open gemaakt. Maar een kwartiertje later, stond er weer zo’n vrachtauto voor de deur. Om 3:30 was de rust weer gekeerd en kon ik eindelijk gaan slapen. John heeft van alles helemaal niets mee gekregen. Om 07:30 liep die herrie maker van John af en zowaar John z’n ogen gingen open en hij zei “Lekker geslapen” Niet te geloven toch. Ik heel de nacht bezig geweest met ramen op en dicht en hij had hier niets van gemerkt. Om 08:00 zaten we in het restaurant waar ons netje werd gevraagd wat voor ontbijt we wilde hebben. We namen beiden een gebakken met hele dooiers met ham en tomaten. Het was lekker warm en om 08:15 was alles naar binnen gewerkt. Ik wilde nog een flesje met koud water een ook dat stond binnen no time op de ontbijt tabel. Nog even zitten praten met een stel Hongaren. Dit waren vader-moeder en zoon en alle drie elk op een motor. Om 08:45 reden we weg van dit Hotel en een uurtje later waren we van de Transfagarasan. Mijn droom was nu historie maar wel wat bijgeschreven in mijn geheugen. Ik vond het echt geweldig dat we (ik) dat nog bereikt had. Het was een soort van ultieme uitdaging die werkelijkheid is geworden. De GPS hadden we ingesteld op Orsova richting Servie. We reden over de 73C naar de plaats Ramnicu Valcea. Daarna de weg 67 naar Targu Jiu. Vanaf deze plaats een kleinere weg de 67D waar we in Baia de Areana. Waar we onze lunch hadden in gezelschap van een stel honden die zaten wachten op dingen die er eventueel overbleven. Zo grappig om die beesten over een muurtje te zien komen met hun kop. Om te laten merken dat ze er nog waren. John houd niet van gekookte eieren. En die kregen de honden als lunch. Geen probleem, ze vonden het geweldig. Na drie kwartier vervolgde wij onze weg naar Osova. Door een mooi national  park met een soort van snel stromende rivier naast ons. Nog ergen aan het water wat gebruikt want het was echt smoor heet. Toen we weg reden was het 34 graden. En moesten we nog 26 km. afleggen. Om half vier aan het grote stuwmeer wat verbonden  is met de Donau zijn we weer wat gaan drinken en geprobeerd uit te vinden waar we vannacht konden slapen. Hotels waren er niet meer dus moest het appertement worden voor één nachtje. Ons oog was gevallen bij Booking.com op appartement Roga. De GPS coördinaten en adres ingevoerd in onze GPS en na de koffie reden weg bij dit koffie huis waar Illy koffie werd geserveerd. We hebben ons echt het apenzuur gezocht en vele aangesproken of hun misschine wisten waar dit was. Maar iedereen stond met een groot vraagteken op hun voorhoofd. Uiteindelijk een oudere dame is met John meegelopen om aan te wijzen waar het was. Het bleek dus in een armoedige buurt een flat gebouw te zijn waar een woning van werd verhuurd. Wij hebben toen Booking.com gebeld en gezegd dat wij niet van plan waren om in zo’n armzalige onderkomen te gaan slapen. Ik had betaald via de side van Booking.com. Maar booking.com wilde en verplichte ons om eerst dit appartement aan de binnenkant te bekijken voordat we een oordeel konden geven. Dus werd John gebeld en kwam er een heerschap die bij dit flat op ons stond te wachten. Nu bleek dit appartement ook nog op de vierde verdieping te zijn. Dus moesten we ook al 4 etage’s naar boven. Eenmaal binnen hadden we allebei dezelfde gedachtte “We gaan hier niet slapen”. Toen de eigenaar belde naar de meneer die met ons mee was gekomen voor de bezichtiging. Ze vertelde ook dat onze motors niet veilig is deze aso buurt zouden zijn. Dit verteld ons genoeg. We moesten hier niet gaan slapen stelde ze zelf voor. Maar nu moesten we dus weer op zoek naar een slaap plaats. Via een ander hotel wat ook vol was, vertelde die ons dat er aan de overkant een hotel was wat waarschijnlijk nog wel plaats zou hebben. John is daar naar de receptie gelopen van dit Hotel Mania. En gelukkig hadden ze nog één kamer met twee aparte bedden, kamer 6C. De motors konden lekker voor de deur staan. Om 18:00 liepen we hier naar boven. Het was buiten 32 graden en we zweette allebei als otters. Snel uit de kleren en onder een verkwikkende douche. Daarna in onze korte broek naar een leuk restaurantje waar een terras boven het stuwmeer was gemaakt. Met een lekker briesje zaten we daar af te koelen. De menu kaart bekeken en we gingen allebei voor gebakken kabeljauw met patat en geroosterde paprika en tomaten. Het was een heerlijk en smakelijke maaltijd en ook op een redelijk tijdstip (wat nieuws voor ons). Ik nam er een heerlijke koude bier en bij de maaltijd rode wijn bij. Om 22:00 liepen we weer richting hotel waar ik een beetje dronken van de bier en wijn was geworden. Ik was niet bezopen maar voelde het best. We probeerde in de onder gelegen ijszaak nog ijs te krijgen maar die ging jammer genoeg net dicht. Dus wij naar boven op naar de slaap plaats voor deze nacht. Morgen rijden we naar 26km Servie in met als doel Belgrado.

Zondag 2 september: Warm weer

Om 07:30 uit de veren. Ik had erg veel last gehad van kramp in mijn onderbenen. Misschien toch te weinig vocht tot me genomen gedurende de zeer warme dag. Het kan haast niet anders. Om 08:00 zaten we aan de gebakken eieren met worstje en tomaat. met heerlijk super oud brood? Ok, dit is een Roemeense gewoonte, eet je niet zoveel. Om tien voor negen reden we weg bij dit hotel met vandaag Belgrado op ons lijst. Volgens de GPS zouden we daar rond 12:00 moeten zijn. Ik had daar al een lange tijd geleden een hotel geboekd maar eigenlijk voor een dag later. We moesten eerst na 26km bij een dam de grens over naar Servie. Om 08:50 stonden we bij de Roemeense Douane in een kleine file. Maar alles bij elkaar nam het 10 minuten in beslag om hierna nadat we de Dam over stonden we bij de douane van Servie. Alles liep gesmeerd en om 09:00 was dit achter ons en konden over de weg 34 langs het Donau meer richting Belgrado. Het was ongeveer 200 km. Om 11:30 stonden we voor ons hotel midden in Belgrado. Het was 34 graden warm en allebei waren we zeik nat van het zweten. Terwijl ik mijn cooldown vest van BMW had aangedaan. Me lichaam was koel maar daar boven was het toch af zien. Maar het moet gezegd, zo’n cooldown vest werkt echt. Snel naar de receptie en verteld dat we een dag te vroeg waren. Geen probleem, het werd omgezet naar 2 sept. aankomend en we kregen kamer 3. Een mooie kamer met AC en een balkon was uit keek op een park. Er was op deze etage een algemene zit kamer waar ook een TV was en natuurlijk ook een AC. Er was een keuken waar je gebruik kon maken van de koffie machine. Koffie en filters stonden we en een grote ijskast om je eigen spulletjes lekker koel te houden. Nee, we konden niet klagen over dit onderkomen. Onze kamer was nog niet gereed, omdat net 2 Amerikanen de kamer verlieten. We hebben maar snel een korte broek en ander shirtje aan gedaan en zijn toen naar beneden gegaan. We hadden honger want het was 12:30. De man aan de receptie vertelde ons dat om de hoek heel veel goede eet gelegenheden waren. Dus liepen we naar buiten op de Boulevard kralja alexandra en haast gelijk rechts af en jawel zaakjes te over. We zijn snel een tentje binnen gelopen en bestelde eerst koffie en koud water. Wat ons wat tijd gaf om de menu kaart te besturen. Naast ons zaten twee jonge gasten die ons vertelde het nationale gerecht te nemen. Dit heette Karađorđeva šnicla. Een soort van Cordon bleu maar dan veel groter. Dit werd samen met een flink gekruide salade en patat geserveerd. Maar het was voor echt veel ste veel. Ik heb de helft laten staan. Nog een cola light er achter aan. En dit zou mijn hoofd maaltijd voor deze dag worden. Mijn schoenen knelde van deze enorme tussen de middag hap. Na een uur liepen we hier weg maar eerst naar de overkant waar een Italiaanse Gelaterie was. Dus een ijsje en dan waren we echt gesteld voor een lange periode. We hadden met die gasten in het restaurant gesproken en die hadden ons een beetje verteld wat we zouden moet zien hier in Belgrado. Dus gingen we met de oude tram nr.10 naar het Fort wat aan de Donau lag. Heel grappig in zo’n oud bommeltje waar John nog probeerde om met zijn Visa kaart netjes te betalen. Bij de dierentuin / Fort stapten we uit deze tram 10 en na een kwartiertje lopen liepen we over de brug het fort binnen. Maar het was nog steeds ontzettend warm. Dat was eigenlijk wel jammer maar je kan natuurlijk niet alles ideaal hebben. Na een dik uur waren we hier uitgekeken en zijn we eerst naar een terras gegaan om het vocht aan te vullen. Toen over de hoofd winkel straat van Belgrado terug naar ons hotel. Onderweg nog een chocolade en aardbeien milkshake genomen. Onze kamer was bij terugkomst keurig schoon en alles was aan kant. John onder de douche en ik in de gezamenlijke ruimte dit verhaal gaan intypen. Het is nu half zes en we kijken wat de avond gaat brengen.

We zijn in de vroege avond even in de algemene gemeenschappelijk kamer gaan zitten en TV gaan zitten kijken. Om half acht naar buiten en naar de Mexicaan gelopen voor een Mexicaanse hot meal. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk nog aardig vol zat van de bijzonder grote lunch. Maar goed, geprobeerd om een klein schaaltje met van alles en nog wat te nemen. John nam zo’n grote gevulde Mexicaanse hap. Veelste veel voor deze jongen. We hebben daar ook een beetje de route voor morgen zitten bekijken en  in de GPS zitten doen. Na een dik uur kwamen we hier naar buiten en we zijn eigenlijk direct terug nar ons hotelletje gelopen. Nog even wat te drinken genomen en ik ben toen haast gelijk in slaap gevallen.

Maandag 3 september: eerst bewolkt en later zon

De nacht goed slapend door gekomen maar wist wel te melden dat had ge-onweert en geregend. Daar had ik helemaal niets van gemerkt. Om 07:10 werden we weer wakker gemaakt door die hoeriele Iphone van John. Snel aangekleed en de tassen gepakt en een klein half uurtje later liepen we buiten voor onze ochtend maaltijd bij een patisserie waar ze heerlijke lekker broodjes hadden. Ik nam een croissant met ham en kaas. John nam een broodje van een meter lang? Half uur later zaten we op de brommer en was de eind bestemming voor vandaag Virovitica. Een kleine 389km verder. Eerst moesten we uit Belgrado komen en dat bleek een behoorlijke opgave. De GPS wilde ons maar langs een Waypoint hebben. En wilde dat niet. Na een dik kwartiers was het dan zover. We reden over een brug die over de Donau ging. Belgrado was verleden tijd. Over de weg 24 naar de grote plaats Novi Sad. Een bijzonder grote stad . Hierna begon de lucht te betrekken en er viel zowaar regen. Wij snel naar een benzineOm 12:04 passerden we de grens post Servie Croatie. Ook hier weer moesten we de pasporten en ID moesten getoond worden.

Aan de Croatie kant stond een tweede controle post. Net hierna even de water fles te voorschijn gehaald voor een slok. En even naar vrouwelijk douane gelopen met de vraag waar we geld konden pinnen. Want we hadden weer een andere geld valuta nodig. Je wordt er gek van. Dit bleek de 20km verderop gelegen plaats Osijek te zijn. Om 13:00 waren we daar en zijn na het geld trekken zijn we maar gelijk bij een koffie barretje een lichte maaltijd gaan gebruiken. Want mijn schoenen konden nog steeds niet dicht door de grote hoeveelheid eten van gisteren. Ik nam een croissant met een soort van magere spek en John nam een croissant gevuld met chocolade. Dit samen met goede koffie en wij waren weer gesteld. Nu aan de laatste 123km van deze dag. De weg was vandaag eigenlijk de hele dag saai. Niks te bewonderen of te zien op deze dag. Maar we waren wel op een vroeg tijdstip in ons onderkomen voor deze dag. Om 15:45 stonden we voor deur van dit soort van pensioen. De eigenaar stond haast op ons te wachten en verwelkomde ons. Naar de eerste verdieping waar we een grote kamer kregen mat twee aparte bedden. Een grote badkamer maar jammer genoeg wifi werkte niet zei de eigenaar omdat er gisteren slecht weer was geweest. Een aanvaardbaar excuus? Snel onder de douche want het was vanmiddag behoorlijk warm geweest. John wilde morgen onder Zagreb door rijden, terwijl mijn route eigenlijk ver Noordelijk lag boven Zagreb. We hebben de Laptop maar meegenomen naar het restaurant. Het werd een pizza die wij gingen gebruiken in pizzaria M4 midden in dit dorpje. Daar het wifi wachtwoord gevraagd en we konden aan de slag met het uitzetten van een andere route. We zouden dus onder Zagreb door en dan een klein gebergte in om eind in de middag in Bled te eindigen. Dit is wel een toeristische plaats dus zouden ze de prijzen morgen avond wel weten. Om 20:30 ging John afrekenen en het was voor 3 koffie,2 cola in Spaghetti Bolognese en John had pizza Hawai. Alles samen voor 150 Krona / 20,50 Euro. Om negen uur waren we terug in ons onderkomen en de wekker op 07:30 gezet om weer wat dichter bij huis te komen. En gelukkig konden we de slaap goed en snel pakken.

Dinsdag 4 september : Zware regen later in de middag zon (gelukkig)

Het was 06:30 toen we beiden wakker waren. Het had geonweerd en ontzettend hard geregend en de regen was er eigenlijk nog steeds. Dus het zou vandaag onze eerste regendag gaan worden. Om 07:00 zaten we op de motor en reden we eigenlijk door een soort van zee. Er viel zoveel water het was niet te geloven. We moesten nog een ontbijtje hebben dus we stopten in het plaatsje Grubisno Polje. Bij de plaatselijke banket bakker en konden daar heerlijk vers brood nemen met ham en kaas. Ook nog een bakkie Cappuccino. Maar het regende echt zo hard er stond op de weg 15cm water. Dus we stelden het vertrek een beetje uit maar we moesten verder. Dus de motor pakken weer aan, wat altijd wel wat moeilijker is als je handen en zo nat zijn. En daar gingen we weer het diepe in. Zowel letterlijk als figuurlijk. Als het zo zou blijven regenen dan kwamen we niet ver vandaag. Over de 45 naar de rijksweg E70 die tot aan Zagreb gaat. Alles is hier tol snelweg dus een kaartje trekken en later betalen. John had een alternatieve weg uit gezet die door het park Zumberak-Samoborsko Gorje. We van de snel weg rond 11:00 en reden een half uurtje dit park in. Eerst bij een lokale pub gestopt. We wilde koffie hebben maar er was geen stroom. Dus geen koffie en werd het limonade siroop en ik een appelsap. We hebben daar nog even met een meisje zitten praten die het leuk vond om haar Engels uit te proberen. Om 11:45 vertrokken we hier om onze rit door dit park te vervolgen. Het waren hele kleine wegen waar we door rijden niet mogelijk is. Dus we maakten geen kilometers. Na een uur rijden waren we 30km verder. Uit eindelijk zijn we weer op een doorgaande weg gekomen en ging het gas weer open en vlogen de kilometers onder onze wielen. Net voordat we op de snelweg terecht kwamen reden we Slovenie binnen en niet veel later kwamen we weer op de snelweg  A2 naar Ljubljana. OP de snelweg hebben we gegeten. Ik had een heerlijke bruin bonen soep met vers brood en John nam worst met brood. Ook een koffie erbij, neen simpel maar erg smakelijk. Drie kwartier later met een gevulde buik en een voldaan gevoel reden we weg en vervolgden we onze rit op de snelweg. Bij de plaats Krsko gingen we van de snelweg en kwamen op weg nr.5 terecht. We moesten nog 182km naar onze target van deze dag Bled in Slovenie. De weg daar naar toen was ontzetten mooi en gelukkig brak het boven en klaarde het een beetje op. Niet veel later reden we weer in de zon en konden we weer een beetje opdrogen. Ik had onderweg nog snel een fleece aangetrokken om dat ik het wat koud had. Die kon ik nu weer uit trekken want het werd weer 22 graden met een zonnetje. Een schitterende weg 5 die over ging in108. Om 16:00 stonden we in Bled bij het meertje waar het kerkje op een eilandje staat. Het was er ontzettend druk. We parkeerde de motor op een plaats waar veel andere motor stonden. Maar binnen enkele minuten stond de politie naast ons en we moesten motors weghalen. Die andere motors kregen allemaal een bekeuring dus we hadden geluk dit keer. We zijn toen naar de overkant van het meer gereden waar een motor parkeer plaats was en op een terrasje een koffie met een soort van Tompouce genomen. Heerlijk en smakelijk en dat in Bled Slovenie. We hebben daar op de Ipad van John een beetje zitten kijken naar hotel voor deze nacht maar hier waren de prijzen schandalig hoog. We vroegen ook aan de koffie bar man of hij nog een voorstel had waar we voor een redelijke prijs een overnachting’s plaats konden vinden. Maar zei direct “ Hier is niks goedkoop”. Dus die hoop gaven we maar op een zijn toen maar alvast aan onze route voor morgen begonnen. Onderweg kwamen we een hotelletje tegen met de naam Gostische Anz’k. Daar gestopt en John gevraagd of hij nog een plaats had voor ons. En inderdaad een grote kamer met ontbijt voor 7,- Euro. De spulletjes van de motor en snel onder de douche. Het was inmiddels 19:00 en we hadden honger. We zijn hier naar buiten gegaan en bij een ander stel Duitser gaan zitten. Het was gezellig en hebben veel zitten lachen. Onder tussen werd mijn zuurkool met kaantje en huis gemaakt wordt met gekookte aardappelen klaar gemaakt. John nam een schnitzel met patat. De zuurkool met de worst smaakte voortreffelijk. Dat was een tijd geleden dat ik kaantje op had. Dit samen met een biertje. Kon niet beter. Na deze geslaagde hap een bak koffie en wij waren gesteld. Het is nu 20:00 en gaan zien wat er nog gaat volgen. Morgen gaan we over de mooie bergtop de Triglav richting Hermagor in Oostenrijk. Weer dichter bij huis. 

Woensdag 5 september 2018: Wat een mooie reisdag met prachtig weer.

We konden pad om 08:00 ontbijten eerder was niet mogelijk. Het moet gezegd, we hebben nog nooit zo’n uitgebreid ontbijt gehad. Ons vier persoons tafel stond werkelijk helemaal met eten. Een schaal met brood beleg, er werden 2 eitjes voor ons lekker vers gebakken, verse sinaasappels geperst, vers brood met verschillende jam soorten, er werd Espresso voor mij en cappuccino voor John gemaakt. Op het eind van deze schrans partij toen we dachten klaar te zijn. Kwam er nog een stuk appelstrudel, onze schoenen klemde van dit vele eten. Om 09:00 vertrokken we van dit onderkomen met de GPS op Hermagor. Dat was 281km maar alleen over kleine weggetjes. Dus niks geen snelweg. Naar mate de ochtend vorderde kwamen we er achter dat het een schitterende route was en ook nog met dit prachtige weer. Het was rond de 20 graden wat een ideale rij temperatuur is. We reden het eerste stuk over 905 toen naar 906 en verder over de 909. Waar we door de plaatsen Petrove Brdo - Podbrdo over de 403. Via de plaats Kozarsce over de 603 naar Doblar via de 604 wat allemaal berd wegen zijn maar echt schitterend. Over de weg 605 kwamen we op de 903 - 203 - SS54. We hebben hier onderweg onze middagmaal gebruikt lekker buiten in het zonnetjes. Na een half uur vertrokken we hier. Het zat hier aardig vol met motor rijders. Niet lang na onze vertrek van dit leuke terrasje reden we door de plaats Tarvisio wat gelegen is aan de Noord westelijk hoek van Slovenie. De Italiaanse grens passeerden we om13:45 en waren we Slovenie weer uit uit. Om 14:15 reden we via de plaats Pessendellach Oostenrijk binnen. Over de Gaittal Bundestrasse. Het bleef echt bijzonder mooi en om elke bocht had een ander plaatje. Om 15:00 waren we in Hermagor. Daar maar weer terrasje genomen waar John zicht natuurlijk weer te goed deed aan een stuk taart met cappuccino  en ik een dubbele espresso. Daar via de wifi naar side van booking.com en een beetje gekeken naar een redelijke prijs voor een een overnachting. We vonden Chalet - Kammerleitn. Voor een prijs 54,- Euro inclusief ontbijt. Bij aankomst ging John even kijken maar het was een super prijs voor dit slaap plaatsje. Er werd ook nog gevraagd of gebruik wilde maken van het avond eten. Dit was Lasagna voor vanavond. Dat hebben me gelijk besteld. Het ontbijt was inbegrepen in de prijs morgen ochtend. We hadden besloten om de laatste dag maar met de auto / slaap trein te gaan. Maar dat moesten we nog wel even boeken. Dat hebben we dan maar even beneden gedaan waar ook de Wifi verbinding was het beste was. Even de Laptop ingelogd en via de treinwinkel alles geregeld. Na een telefoontje werden alle papieren toe gestuurd en dit stuurde we weer door naar dit Chalet. Die zouden de tickets voor ons uitprinten. De totaal prijs voor de slaap trein van Innsbruck naar Dusseldorf was inclusief ontbijt en slaap coupe 421,00 Euro. Wij zouden dan een hotel uit sparen voor morgen avond en als we wel terug zouden rijden moesten we nog ergens onderweg een onderkomen hebben. Al met al was dit dus veel goedkopen. De trein zou in Innsbruck om 20:45 vertrekken en we moesten uiterlijk een uur van te voren aanwezig zijn. Maar morgen moesten we eerst nog een berg motor rit naar Innsbruck gaan maken. Vandaag nog eerst de Lasagne. Het is nu 17:10 als ik dit verhaaltje gaat verzenden via reislogger.nl. We zijn toen een stuk gaan lopen want dit Chalet onderkomen was midden in boerenland. Met behulp van John zijn telefoon en Google maps zijn we om 17:15 begonnen aan onze wandeling rond de kerk en de koeien. Net na half zeven waren we terug in ons onderkomen Chalet Kammleith. Even met de Hongaarse  eigenaar staan praten hoe hij hier terecht was gekomen en hoe hij het mooie Chalet heeft kunnen bemachtigen. Maar dat is volgens hem geen probleem. Hij heeft dit vakantie onderkomen eerst zelf gerund zonder hulp van zijn vrouw. Zijn vrouw met de kinderen waren hier pas een jaar en het beviel hun meer dan uitstekend. Tevens vertelde hij dat het in de winter veel populairder is met meer bezoekers dan in de zomer. De wintersport mogelijkheden waren hier 5km vandaan. Wij vonden dit verblijf uitstekend.

Om zeven uur liepen we de diner kamer binnen. We waren de eerste maar niet lang na onze volgde 3 motor rijders en een stel uit Tsjechie. We hebben daar even mee zitten praten. Hun kwamen uit Praag en waren aan het wandelen en verkasten elke dag van Hotel. De Lasagne en het ijsje met bramen smaakte goed. Nog een koffie als dessert en om 20:30 waren we op onze kamer. Ik heb de Laptop aangezet en naar de nederlandse TV gekeken omdat Internet goed was. Om 22:00 begon ik aan de nachtrust en John zat op zijn Ipad te kijken naar van alles  en nog wat. Morgen onze laatste rit naar Innsbruck.

Donderdag 6 september: Het had geregend maar nu prachtig weer.

Om 07:00 was de nachtrust verleden tijd en begonnen we aan de laatste motor rit.

Het had geregend maar nu stond koperen Nelis weer volop te schijnen en het zag ook veel belovend uit. Even het scheermes te hand genomen en de tanden weer glimmend gemaakt. Om 08:00 zaten we beneden met alles gepakt in de tassen. John wilde een gebakken eitje en dat werd voor hem bereid. Ik had genoeg van die kippen dingen gehad en hield het bij kaas en wat ham. Alles op een Oostenrijke vers gebakken kaiser’s broodje.

Er is een tijd van komen maar ook van gaan en dat was vandaag om 08:30. De GPS ingesteld op het trein station van Innsbruck. Maar wel via allerlei mooie passen. Zo ook de Gerlos Pas (moet wel betaald). De route liep via de Tauern tunnel om in het naast gelegen dal te komen. Natuurlijk ook betalen bij deze tunnel, 10,-Euro per motor. We reden hier het dal in waar ook Krimml ligt. Eerst in de plaats Mittersill koffie met apfel struddle genomen. Om het af te leren nog een koffie en de blaas geleegd. Toen vervolgden we onze rit naar Krimmler waar ook de bereoemde waterval is. Wij waren hier al geweest en reden verden naar de Gerlos betaalde autopas. Een mooie weg waar je halverwege ook voorbij rijd aan het grote Gerlos meer. Even daarna reden we door de grote wintersport plaats Gerlos.

Ook nu was het hier erg druk maar met een motor kan je de file’s aardig omzeilen. De afdaling is leuk met veel haarspeld bochten. Beneden aangekomen Mayerhofen reden we door het Zillertal waar de GPS ons elke keer zowel links als recht van de hoofdweg liet afrijden. We hebben dit soms gedaan. Om 12:30 was het tijd voor het middagmaal. Dit was in Unterbergh. Ik zat nog vol van de appel jongen dus nam een simpele tosti en John nam Goulash soep met brood. Na een klein uurtje en 22,- Euro te hebben betaald stapten we weer op de brommer. Het Zillertal helemaal uit en daarna over de weg 171 richting Innsbruck. We passeerden de Swarovski kristal fabriek. Om 15:00 stonden we met de motor bij het trein station waar we straks de motor op moesten gaan laden maar natuurlijk veel te vroeg. We zijn toen maar terug Innsbruck stad ingereden en naar de bekende bezienswaardigheden toe gelopen. Waarvan het raadhuis met gouden dak wel de bekendste is. Om de dorst te stillen even een vocht stop gehouden en ook hier in Innsbruck weten ze de prijzen wel. Toen via Google maps een wandel route gevolgd. We zijn weer gestopt voor een appelsap met MIneraal water in de bier kelder Stittskeller. En toen begon het te regenen. En niet zo’n beetje ook. Vreemd, een blauwe lucht met regen?

We zijn dus maar even blijven zitten tot het weer droog was. John had nog trek in een stuk taart. Hij had gelezen dat er een een taarten zaak was die heel erg goed was. Dus begonnen we aan de wandeling die ons naar deze zaak bracht via Google maps. Om 19:30 zaten we in dit zaakje die Eigentler was genaamd. John had zijn keuze via de etalage gemaakt en ik had alleen een koffie. Zeven uur verlieten we dit speciaal zaakje om richting motor te gaan. We liepen nu lekker in onze korte broek want we hadden ons even snel verkleed en ons ontdaan van de warme motor kleding. We wilden nog wat kaakjes etc. meenemen aanboord van de trein. We hadden een slaap coupe genomen maar hadden geen idee wat je verder nog kon krijgen. We hadden voor een ontbijt betaald maar  voor de rest wisten we niks. John heeft nog een pizza punt gegeten voordat we op de motor stapten en in ons korte broek het kleine stukje naar het trein station reden. 5 min later stonden we bij het laad station waar de motor om 19:00 moesten worden geladen. Toen we op de trein reden moesten we niet rechtop gaan zitten want dan......

Wij gingen als eerste op de trein dus misschien morgen ochtend in Dusseldorf als eerste er af. Toen onze motors er op stonden alles wat we nodig hadden in de trein meegenomen en naar de hal. We zijn maar bij Mac Donald gaan zitten omdat er eigenlijk niets anders open was. Het is nu 19:30 als ik dit laatste stukje in tik. Wordt vervolgd.

Om 20:12 wisten we dat we naar perron 7C moesten gaan voor onze trein. Was even uit puzzelen waar onze slaap coupe zicht bevond in deze trein maar uiteindelijk hadden het gevonden en onze spulletjes er in gelegd. We kregen schone onderlakens en kussen en een hand doekje. Met z’n tweetje en niemand anders. Er werd ook water gebracht voor de nacht. Om 20:45 vertrok de  trein uit Innsbruck. We hebben nog even naar buiten zitten kijken maar het was pik donker dus weinig te zien. Maar wij hadden bij Mac Donald met een andere motormuis zitten praten. En die had een slaap coupe met 6 bedden genomen omdat dit geld schelde. Helaas had hij geen geluk, want er hem kwam een gezien met 2 kinderen. Dus dat was een mutje volle slaap coupe vertelde hij bij aankomst in Dusseldorf. Wij hebben ook niet echt goed geslapen maar we hadden wat rust gehad. Om 07:00 de volgende morgen werd het ontbijt bezorgd.

Vrijdag 7 september: Back home.

Het simpele ontbijt wat bestond uit 2 broodjes met wat jam en een beker koffie was snel naar binnen. Er was een grote was gelegenheid met wastafel en wc. Daar hebben we gebruik van gemaakt en om 08:00 zaten we in ons motorpak gereed. De trein stopte om 08:52 op het perron in Dusseldorf. Met motorpak aan en de tassen op pad naar het los station waar we de motor van de trein wagon konden nemen. Om 09:10 reden we als eerste van de trein met de GPS ingesteld op Zeehoeveweg 19 in Oostvoorne. We moesten eerst Dusseldorf uit en naar de snelweg. De korte 251km naar Oostvoorne voorliep voorspoedig. We vonden het allebei wel fris en we zijn dan ook gestopt om een iets warmere kleding onder het pak aan te trekken. Om 12:36  stonden we op de Zeehoeveweg 19. Home sweet home.

De kilometerstond op 19.313 km. Totaal hebben we 5013 km gereden.

Conclusie:

Prachtig weer gehad, buiten de ene ochtend regen.
Mooie dingen gezien en weer een droom van mij kan ik weg krassen.
Geen enkel probleem met de motors
Roemenie is best een interessant land 
Maar wat is er nog een armoe aan die kant van Europa
Het is beter om belasting te betalen en de dan de luxe hebben die wij hebben
Booking.com is een goed instrument voor dit soort vakanties.
De slaap trein terug is handig maar de volgende de beter slaap coupe nemen.

Al met al een hartstikke leuke motorvakantie geweest.