Cruise Zuid Amerika 2009

Cruise naar Zuid Amerika met de Amsterdam 2009

Zaterdag 31 februari 2009:

Het moment was daar dat we de voordeur van het Schepenpad achter ons dicht deden.

Om 12:28 vertrokken we naar Amsterdam. Alles was binnen spic en span. We hadden hier een positief gevoel over. Want anders kon onze Willie niet op vakantie. De laatste onderbroeken nog even snel gewassen en s’morgen uit de droger gehaald.

Nee, er lag niets en er stond helemaal niets meer vuil. We hadden haast nog de tuin gestofzuigd?

Hoe gek kan het worden. De nacht rust was nu ook niet helemaal perfect geweest. 

Maar dit is misschien ook weer positief geweest voor onze buren. Met geen of weinig oerwoud geluiden in de straat. Het was een heerlijk rustige nacht geweest.

Het was lekker rustig op de weg naar Schiphol. Om half twee net voor Schiphol de baby Benz nog even afgetankt. Om uiteindelijk om drie uur bij de parkeer automaat van P3 te staan. De credit kaart in de gleuf geschoven. Wat ons toegang gaf omdat we dit al een paar weken eerder hadden besproken. De auto op rij 200 gezet, eigenlijk recht voor de ingang. De bus in met onze 4 stuks koffers van om en na bij de 80 kilo aan gewicht en daarbij ook nog twee rug zakken. Nu was er nog steeds de vraag “zouden we genoeg bij ons hebben”.

Bij de eerste bus stop bij de KLM-Air France in check balie moesten we er uit. Waar we bij balie 12 onze bagage konden inleveren. Alles direct door gestuurd naar Santiago Chili. We waren nu 80 kilo aan last kwijt. Om kwart over zes moesten we ons melden bij gate C3. We hadden nog tijd genoeg om eventueel de winkels te bekijken en leeg te kopen. De winkel economie te helpen?

Bíj Star Bucks nog een speciale koffie genomen. Het was toen tien voor vijf. De tijd vloog eigenlijk voorbij en om zes uur zaten we bij C5. Gereed om aan de eerste vlieg sessie van deze lange vlieg reis te beginnen. Parijs was de eerste stop. Alles verliep netjes en op tijd we hadden de stoelen 9a en 9b. Half acht stonden we bij Gate E22 in Paris. Onze vlucht naar Santiago Chili vertrok vanaf E37. Een korte wandeling bracht ons op de juiste lokatie. Wìl moest haar wandelschoenen nog bij de beveiliging uittrekken (stalen gesp-jes). Dit gaf Paris weer eens een bijzonder parfum luchtje?

Nee daar waren de bekende Franse parfum merken helemaal niets bij.

Maarja, de man van de security stond er op. Maar dat doet dit persoontje geen tweede keer (de lul).

Om half elf stonden we bij Gate E37 voor onze vlucht AF0406. Waar we om 23:00 uur de airbus van air France binnen gingen. Alles ging ook nu weer netjes op tijd. Om 23:15 kwam het toestel in beweging en gingen we aan de 14 uur durende oversteek beginnen. 

Bij de plaats Fortaleze hadden we weer de Zuid Amerikaanse grond onder de vleugels. Vlogen voorbij aan Cuiaba ook gelegen in het Noordeñ van Brazilie. Ik kan niet anders zeggen dat het toch een bijzonder lange vlucht is. Nog een ontbijtje voor de landing in Santiago.  Om 09:20 hadden we Chileense grond onder de vliegtuig wielen. Prachtig weer en dat was weer even de body thermostaat aanpassen. Na de gebruikelijke douane faciliteiten. Waar we ons nog door een lange rij mensen moesten worstelen. Stonden we na een klein half uurtje buiten met de lading koffers. Bij een bureautje een taxi geregeld voor 105,- US dollar. Die zou ons dan naar Holland Amerika lijn vertrek terminal in Valpareiso brengen. Waar ons bootje de Amsterdam moest liggen. We waren onder de indruk van zeer goede kwaliteit en netheid op snelwegen in Chili. De weg naar Valpareiso was  een mooie heuvelachtig weg met gelukkig schittert weer. Ook waren hier veel wijngaarden en hout verwerking’s bedrijven.

Rond 11:30 zaten we op de ringweg van Valpareiso en een klein half uurtje later stonden we op de terminal waar we aan onze in-check begonnen. Natuurlijk wat US dollaartje uitgedeeld aan de koffers sjouwers.

Op de terminal nog allerlei papieren invullen m.b.t. eventuele ziekte’s en virussen etc.

Maar buiten dit verliep alles gladjes. We werden met een bus vlak voor de gangway van de Amsterdam gebracht. Hier  kwamen we aan boord later bleek dat dit een zeer indrukwekkende ervaring zou worden. We hadden bij de in-check balie ieder een speciale kaart ontvangen. Waar we alles mee konden doen. Dit was tevens de sleutel van onze kamer 1822.

Toen we dus om 12.10 aan boord waren. Konden we nog niet naar onze kamer. Omdat ze hier nog mee bezig waren. Rond 14.00 uur zou de kamer gereed zijn. We konden naar het Lido Restaurant  op dek 8. Hier kregen we al direct de indruk dat afvallen dit keer beslist niet zou gaan lukken. Wat een enorm groot vreet pakhuis.

We zijn maar zeer bescheiden begonnen maar het was werkelijk ongekend.

Onze naast gelegen buren bij onze tafel. Waren Amerikanen die zicht aan ons voorstelde. Het waren Wanda en Sjors. Even wat zitten babbelen maar omdat het weer zo mooi was naar buiten. Op hetzelfde dek ,op het achterschip bij het zwembad. De lig stoel richting zon gezet en onderuit. Om drie uur toch maar naar onze kamer 1822 en daar de volgende positieve verrassing. Wat een mooie kamer met een prachtig groot raam we keken direct op zee.? Schitterend, alles was ook nu weer keurig geregeld. Na tien minuten werden onze koffers gebracht en een kleine vijf minuten daarna. Kwam onze persoonlijke cabine begeleider zich even voorstelen. Hij heette Eko en zijn assistent Beni. We krijgen een direct telefoon nr. als er iets niet naar onze zin zou zijn. 

Wil is toen begonnen met het uitpakken van de 80kg bagage. Tja…….dat doe je niet eventjes.

Maar goed, na een klein uurtjes zaten alle hoge kasten behoorlijk gevuld. Om precies te zijn 6 stuks kasten. Na deze uitpak procedure waren we behoorlijk bezweet heerlijk gedoucht. Naar het achterschip dek 8 om heerlijk in de zon met een heerlijk windje lekker buiten te gaan zitten. We zaten maar net toen er wat andere Nederlanders tegen ons begonnen te kletsen. We begrepen dat we aan de sloepen rol moesten mee doen om 16.15 uur. Zo gezegd zo gedaan, om half vijf zaten we in de zon op het dek bij het zwembad.

We zouden om vijf uur vertrekken maar dit werd half zes. Het werd behoorlijk druk maar precies om half zes waren we los van de kade in Valpareiso Chili en begon onze eerste Cruise. Natuurlijk wel grappig om dit mee te maken toen we de haven uitvaarden.

We zijn toen maar direct naar het midden dek gegaan waar een gril / barbecue om zes uur was begonnen. Ook nu weer met de handrem er op gegeten. Heerlijk buiten zittend in het zonnetje bij het zwembad op het midden dek. We konden dit niet echt een straf noemen. We keken elkaar aan het zeiden toen ‘’ Er is veel veranderd”. Wat een luxe.

Na deze maaltijd, waar we om acht mee klaar waren. Het schip even wat beter gaan bekijken aan de binnen kant. Alle winkels en bioscopen – theaters – casino etc zijn gelegen op dek 5 en 4. Wat een pracht en praal. Alles zo mooi en apart gemaakt.

Niet anders dan schitterend en heel bijzonder. Ik heb er wat foto’s van gemaakt.

Wil was eigenlijk kapot en we zijn de eerste dag maar naar onze kamer gegaan.

En Wil stortte eigenlijk direct op bed en viel direct in slaap.

Waar ik nog even dit verhaaltje ben gaan in-typen. Voor morgen hadden we lijst met activiteiten ontvangen. Maar zouden blijven slapen tot we wakker werden.

Maandag 2 maart 2009 – Onderweg naar Puerto Montt:

Dat was een laat opstaan deze dag. Natuurlijk was dit een beetje van gisteren.

Er moesten wat indrukken en emoties worden verwerkt.

Omdat we twee apart staande bedden hadden (gaan we snel even aanpassen).

Keken we elkaar om half negen aan. Allebei een goede nachtrust gehad ondanks dat er veel wind stond en het schip behoorlijk heen en weer deinde. 

Na de was beurt naar boven waar op de eerste dag naar het sjeike La Fontaine restaurant gingen. We zaten aan tafel met een Engels en een Amerikaans stel. Een gezellig ontbijtje. We begrepen dat de andere tafel genoten al een paar van dit soort snoep reisje hadden ervaren. Maar nog nooit een 16 daagse zoals nu het geval was.

Maar dat deze HAL wel een van de betere is naar hun idee. Zeker de kamers zijn bij de HAL ruimer als op andere cruise schepen. Zoals al gezegd het is ook werkelijk allemaal pracht en praal en overweldigend.  Wij namen beide een simpele maaltijd. Wat vers geperst fruit en ik nam Muesli en Wil had yoghurt met fruit en een croissant.

Net voor tien uur liepen we weg van de ontbijt tafel om naar Queen’s lounge te gaan op dek 4. Voor de excursie presentatie van de excursie leider Chris Fischer. Hier zouden we iets te horen krijgen over datgene wat we morgen zouden gaan ervaren.

Na deze informatieve bespreking zijn we naar het zonnedek gelopen. Heerlijk met een fris windje in een lig stoel bij het zwembad gaan liggen. Alle Nederlanders waarschuwde ons. Dat je bijzonder snel verbrandde en dat je voor dat je het wist als een tomaat rond zou lopen. Toch maar lekker blijven liggen. We hoorde zo ook nog wat interessante verhalen hoe de belasting te ontduiken. Door een appartement in Israël te kopen en je eigen te registreren in Israel. Dan moest je geen belasting in Nederland maar ook niet in Israel betalen? Een leerzame ontwikkeling. Ja….zo’n cruise heeft interessant dingen. Ik er leerde ook, dat je als man alleen. Hier veel vrouwtjes tegen het lijf kon lopen die wat centjes hadden te verteren. Vrouwen alleen genoeg aanboord, maar geen alleenstaande mannen.

Het was kwart voor een toen we weer naar de La Fontaine restaurant zijn gegaan. Gezellig met z’n tweetjes aan tafel en lekker lui te worden bedient in leuke ambiance aan de achter kant van het schip. Waar je prachtig buiten kijkend van het eten kon genieten. Net voor tweeën weer naar Queen’s lounge gegaan voor de middag sessie van de toer van morgen. Drie uur zijn we weer lekker in de zon gaan relaxen. Wat een luxe.

Er stond nog steeds veel wind en schip deinde ook wel wat. We zijn even wat zee ziek tabletten voor Wil aan halen. De tabletten moest je innemen en een uurtje op bed gaan liggen. Om een maximaal resultaat te krijgen. Nou dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Mijn kleine scheet lag horizontaal voordat we de bijsluiter hadden gelezen!

Ik heb deze periode maar gebruikt om dit even in te typen.

Om zes heeft het vrouwtje zich even gedoucht en ons in de nette kleertjes aangekleed. Vanavond was de dress code formeel. Dus Wil in haar gala kleding en ik in het pak inclusief stropdas. Op naar de La Fontaine restaurant. We kregen een leuk tafeltje voor twee. Een mooi wijntje uitgezocht “Rudelacone elite Carbernet”.

Het werd een smakelijk en gezellig etentje en Wil vond deze officiële avond toch eigenlijk wel leuk. Iedereen liep er keurig bij in verschillende soms wat overdreven uitfit. Maar wat is overdreven?

Na dit avond maaltje zijn we naar het theater gelopen waar een show werd opgevoerd.

We waren een beetje aan de late kant. Omdat dit om 20.00 uur was begonnen.

We vonden toch een leuk plaatsje beneden achter in de zaal.

Dit was ook weer een goed verzorgde show met live gezongen nummers.

Alles was tot nu toe een groot feest aanboord van de Amsterdam.

Toen we terug waren van dit alles. Hebben we lekker de pyjama aan gedaan en ons laten inzakken op het perfecte bedje. We waren toch wel moe na de eerste dag op zee. Voor morgen ochtend, laten we het ontbijt op de kamer verzorgen.

Dat willen we toch ook wel eens meemaken. Op onze eigen kamer in de pyjama de ochtend maaltijd gebruiken. Het hoort er ten slotte allemaal bij.

Dinsdag 3 maart 2009 – Puerto Montt / Excursie dag:

Ontbijt op de kamer. Ik had de wekker om 06:20 uur gezet zodat we iets eerder wakker zouden zijn. Voordat het ontbijt op onze kamer zou worden gebracht. Ik had net gedoucht toen er op onze kamer deur werd geklopt. En jawel om 06:40 uur stond de lakei voor onze deur met een karretje vol met allerlei ontbijt snoepgoed. Mijn kleine scheet was nog zo duf als twee konijnen? Maar de lucht van de warme broodje kon ook zij niet langer ontberen en daar zaten we. Gezellig, zei in de pyjama ik de onderbroek. En daar gingen we. Heerlijk vers geperste sinasappelsap – croissantje – warme broodjes – crape fruit al in mootjes gesneden (alleen doorslikken) – gebakken eitje met ham en kaas – omeletje – yoghurt – geroosterde boterhammen – koffie in een kannetje – thee. Nee een uitgebreid ochtend maaltijd. We moesten nog haasten om op tijd bij de afgesproken plaats te zijn. Waar we met de tenders (kleine bootjes die ons vanaf de ankerplaats) naar de kant zouden worden gebracht. Tien voor half negen waren we op weg naar de kant. We hadden een label ontvangen met “wit 6”’. Aan de kant langs de hasj honden met onze rug zakken en in de bus Wit 6.  We kregen een Chileense reis leidster Andrea en de chauffeur Lois. Een leuke dame die Andrea, een gezellig goed Engels sprekende dame. Tien over half negen reden we in een bus met 32 personen uit de haven weg van het plaatsje Puerto Montt. Eerst even door het kleine haven plaatsje gereden.

Om daarna richting Peurto Varas te rijden vervolgens naar de watervallen van Petrohue.

Dit was 120km rijden waar we om kwart voor tien waren. We kregen drie kwartier om hier alles te bekijken. Dit water was het smelt water van de Osarno Vulkaan. Een mooi stekkie waar alles zwart was door de lava stenen en erosie. Half elf reden we hier weg om naar boven de vulkaan Osarno te bekijken. Een steile klim naar boven waar op 2530 meter weer uitstapten. Hier boven aangekomen. Een ticket gekocht om met de stoeltjes lift naar boven te gaan. Er lag op dat punt nog sneeuw. Ook kon je op dat punt aangekomen,  naar een wat hoger gelegen uitzicht punt lopen d.m.v. veel trappen. Het was steil, maar dat hebben we toch maar gedaan.

Snel terug omdat we hier om kwart over twaalf gingen vertrekken. Maar wel wat mooie plaatjes geschoten van de andere vulkanen die nog omheen lagen. De dichtst bij zijnde heette Calbuca Vulkaan. Met de bus de afdaling in gezet waar we om 13.00 uur bij Hotel Ensenada aankwamen voor onze lunch. Dit was ook een zeer mooi restaurantje. Met een heel apart interieur. We zaten aan deze vier persoon’s tafel met een stel uit Newyork. 

Deze lunch bestond uit een soort van warm broodje met daarin kaas. Een soort van spinazie soepje. De hoofd maaltijd Chileense zalm met gekookte aardappels met Andijvie. Het dessert was een cake met wat custard. Tijdens deze lunch werd er Chileense rode en witte wijn geserveerd. Nadat we nog even naar het Llanguihue meer waren gewandeld reden we hier om twee uur weg richting Puerta Varas. Dit was een toeristisch plaatsje. Even lopen kijken in wat winkeltje om daarna weer richting de haven van Puerte Montt te rijden. Het was precies vijf uur toen we hier aankwamen.

De kleine bootjes van de Amsterdam brachten onze terug aanboord. Half zes stapten we weer aanboord van onze varende hotel.

In onze kamer lag stond een schaal met aardbeien die in de chocolade waren gedompeld. Dat was ook geen straf. Onze kamer was anders ingedeeld. Nu stonden de bedden weer tegen elkaar en hadden we een twee persoon’s bed. Met de nacht kastje aan beide kanten. 

We hebben even snel onze wandel schoenen uit gedaan en ik heb John even gebeld. Ook leuk om weer even met het thuis front te kwekken. Alles was goed in Oostvoorne maar ik kon niet anders melden. Dat het hier ook werkelijk super was. Wat een service, werkelijk alles op een zeer hoog vijf sterren niveau.

Afijn, wij naar boven naar het Lido dek bij het zwembad op het achterdek.

Heerlijk in zonnetje in leg stoel met een bakkie koffie en thee om te bezien hoe laat we hier gingen vertrekken. Maar zoals gezegd vanmorgen, zes uur met staal blauwe hemel lieten we Puerto Montt achter ons. Nog even een colaatje genomen en zeven uur liepen we naar het Restaunt Lido aan bakboord kant. Dat was ook weer eens leuk. Eten achter grote ramen en gelijk naar het voorbij schuivende landschap van Bergen met sneeuw bedekt. Het was gelijk aan de Noorse fjorden. We konden weer kiezen uit een menu kaart van een meter lang. Maar ik nam vanavond Oosterse noedels met zelf gekozen gemixte sla. Lekkere warm broodje erbij. Als dessert hebben we maar een Franse kaas menu genomen. Kwart voor acht liepen we hier weg. Even snel naar de kamer om de foto en video camera weg te brengen en een douche te nemen. Terug in de kamer, lag er op bed een Nederlandse krant en 2 stukjes chocolade. Ja, we worden hier verwent.

Snel gedoucht en naar de bioscoop voor de film. Wil had het wat moeilijk want op een gegeven moment hoorde ik een licht gesnurk? En jawel, het was mijn eigen vrouwtje.

Om tien uur was het einde van de film en konden we gaan genieten van een verdiende nachtrust. Er waren nog vele dingen te doen aanboord. Zoals het Casino. Om 22.00 uur was de show van de Amsterdammetje begonnen in het theater. Om elf uur een dans avond met live muziek. Maar dat ging allemaal aan ons voorbij. Het was sleeping time.

Morgen zou het alleen varen worden en wilde we mee gaan doen aan de mile wandelen op dek 3. Dit zou om 09.00 uur beginnen.

Al met al, het is nog steeds super en veel beter als ik in mijn sterkste dromen had verwacht.

Woensdag 4 maart 2009 – Darwin Canel en de Chileense fjorden: 

Een goede nachtrust gehad om dit heerlijke bed. Slapen deed Wil als sneeuw witje en ik deed dienst als de prins. Om ze weer op de echte wereld te krijgen. Half negen stonden we beiden in de badkamer. Daarna naar boven voor ons ontbijt.

We vaarden door het Darwin kanaal met aan beide kanten land. Aan bakboord kant waren de bergen  hoger wat natuurlijk meer indruk en imposanter is. Aan deze kant hebben we dus zitten ontbijten aan het raam. Dit is natuurlijk hartstikke leuk al varend en toch mooie natuur aanschouwen. De zon was wel aanwezig maar er stond veel wind.

Het was even voor tien uur toen we naar de Queens lounge liepen.  Om het voor bereidende verhaal aan te horen van Chris Fisher over de volgende aanlaap plaats Punta Arenas. Zijn verhaal was duidelijk, veel pinguïns maar we konden daar ook zeer veel wind gaan ervaren. Na dit introductie verhaal wat om 10.45 uur was afgelopen. Zijn we op het achtership in het zonnetje gaan zitten. Niet warm maar uit de wind met een jas aan goed te doen. Voordat we er erg in hadden was al weer 12.45 uur en moesten we eens gaan eten. We wilden allebei een klein beetje de beroemde Sonja Bakker kerk in het midden houden. Ik nam dus maar een simpele spaghetti en Wil een simpel broodje met kaas. Een klein ijsje als dessertje. Met een kopje thee en koffie als afsluitertje met een chocolade koekje? Teveel……maar voor hier echt heel weinig. Twee uur waren we klaar en zijn we naar de 9 etage gegaan in de bar net boven de scheeps brug. Daar was de gehele voorkant van glas en kon je prachtig naar voren kijken. Daar stonden heerlijk lederen relax stoelen en we hebben een poging gewaagd om te lezen. Maar als ik naar links keek was Wil in een andere wereld. En ik weet zeker als Wil rechts keek was ik ook in die wereld.

De tijd vloog (met die kleine hazen slaapjes). Half vier zijn we naar beneden gegaan voor een kop thee en koffie met……………………jawel. Een Oostenrijkse appelstrudel.

Na deze kleine hap terug naar het achter dek en in de zon.

Half vijf via de winkel, waar we allebei een T-shirt kochten en daarna naar onze kamer gingen. Ik moest mezelf nog scheren en opfrissen en hetzelfde voor Wil.

Even voor zes gingen we vanuit onze kamer naar the Diner zaal “La Fontaine”

Een mooi plaatsje dit keer boven in de zaal. We kozen in dit restaurant voor de starter een fruit cocktail – Wil een salade en ik de Erwten soep – Newyork steak en Rosbief. 

Een fles Chileense wijn genomen (42,- Euro) als glijmiddel. Het dessert werd een boerenjongens Sundea voor mij en Picaan ijs voor madame Kerkmans.

Met als afsluiter koffie en thee. Het was weer een geslaagde maaltijd. 

Direct na deze maaltijd naar de speciale koffie bar een dubbele Espresso genomen.

In de koffie bar even zitten na kletsen waar we in gesprek raakten met onze Amerikanen Regine en Max. Even voor achten naar het theater waar deze avond een live band met een Argentijnse zanger Daniel Bouchet de show zou hebben.

Een gezellig avondje maar er stond nog meer voor deze avond gepland.

Om 22.00 uur avondje met Frank Sinatra in de muziek bar en om 23.00 uur een zang wedstrijd met de scheeps bemanning. Eerst maar even naar de kamer gegaan. Waar een leuke verrassing in de vorm van een scheeps bericht van de Amsterdam op ons voeten eind van het bed lag. Een bericht van Michiel Paai die werkzaam is in ons kantoor in Rio.

Dat hij ons bij het schip wil komen ophalen als wij in Rio de Janeiro arriveren.

Ik had geen idee hoe wij dit schip de Amsterdam benaderd heeft. Maar wel leuk?

Ook de mededeling gehad dat we morgen ochtend om 08.00 uur op dek moeten zijn als we gletsjers gaan passeren. Dus dat wordt vroeg opstaan. Ook nog een uitnodiging van de Kapitein Van Zaane. Om morgen met hem een cocktail te komen drinken in de Bar (Crow’s Nest – dek 9). Het wordt dus ook morgen een druk dagje.

Donderdag 5 maart 2009 – regenachtig weer.

Het was een dag met een wekker zetten. Om zeven uur begon dat koeeeeeeelere ding te piepen. En dat in een vakantie. Maar het was een goed doel. Om acht uur zouden we bij de Amalie gletsjer zijn. Eerst maar even gaan ontbijten. Om acht uur naar buiten waar het zelfs een beetje sneeuwde. Maar we wisten dat we zeker hier in het zuiden van onze Globe niet alleen mooi en zonnig weer zouden hebben. Wat foto’s gemaakt en daarna weer snel naar binnen. Het was best fris op dek. We hebben nog even geprobeerd om op het achter dek onder een overkapping buiten te zitten. Maar het was eigenlijk te fris. Om toch wat te kunnen zien er ook lekker warm te zitten. Naar het Crow nest. Hier hadden we mooi uitzicht naar voren en……heerlijke lig fauteuil op de eerste rij. Maar in dit soort stoelen moet je zo uitkijken. Want voordat jet het weet ben je weer in dromen land. Ik moet zeggen, we zouden niet echt uit de toon vallen. Want er waren meerdere personen die met dit bijltje hakten. Maar wij een beetje de jongere generatie hier aanboord. Konden dit natuurlijk niet maken. Rond tien uur ben ik weer naar de boeg van het schip gegaan omdat de volgende gletsjer in aantocht was. Maar het regende pijpen stelen dus lang buiten lopen was nu niet echt een pleziertje. Ik had Wil boven achter gelaten en we zouden elkaar weer op de boeg ontmoeten. Maar dat liep even fout. Maar ze kon nooit ver zijn zou je denken. Maar dat valt toch wel even tegen. Ik ben daarom om 11.30 uur maar terug gegaan naar onze kamer. Na 10 minuten kwam ook Wil terug en zo zie je. Het is best mogelijk om elkaar op zo’n groot schip uit het oog te verliezen.

Om half een zijn we gaan eten. Er was weer een ieder wat wils. En het blijft een gevaarlijk eet festijn. Maar we hebben ons netje gedragen. Ik had gegrilde baars en Willie een Newyork steak. Een tof ijsje als dessert. Om kwart voor acht hadden we het beroemde Zwitser leven gevoel en stonden we weer wat vaster op de pantoffels.

Nee….dat eten blijft een probleem. Daarna zijn we (wat natuurlijk helemaal fout is) naar de film gegaan die om kwart over acht begon. Deze film had een heel mooi begin. Maar het midden gedeelte, helaas dat hebben we even gemist. Eerst hoorde ik oerwoud geluiden recht (het vrouwtje). Om het allemaal nog even wat erger te maken. Ook oerwoud geluiden recht. Ja, waar blijf je dan. Ik moest natuurlijk wel mee in deze trend. Omdat niet helemaal uit de boot te vallen. Ik moet zeggen, de aftiteling was leuk. Ik vond het trouwens ook een korte film?

Tien uur was de bedoeling dat we nog naar het theater zouden gaan. Maar  was bang dat we een herhaling zouden krijgen van wat er in de film gebeurde. Dus zijn we maar terug gegaan naar onze kamer. Daar wachtte ons een leuke verrassing. We hadden ons voor de vier wiel drive op de Falkland eilanden ingeschreven om naar de Rockhopper pinguïns te gaan. Dit is een exclusief tripje waar niet al te veel mensen naar toe konden. Toen wij de reis boekte was dit al vol. En werden wij op de wacht lijst geplaatst. Denk nou niet dat dit voor niets is want het kost 189,- Euro/persoon.

Maar toen we terug kwamen bij ons kamer stond er een paarse envelop. Waar de twee tickets in zaten en de mededeling dat we als nog mee konden met de zeer leuke trip naar de grootste Pinguïns soort de Rockhoppers.

Toen we deur van onze kamer open maakte. Was ons bed weer netje opgemaakt en had onze kamer bediende een beest gemaakt van de hand doeken. En last but not least”chocolade”. Wel, een betere nachtrust is er voor deze Zuidpool bezoekers haast niet mogelijk. Het was half twaalf toen wij Klaasvaak gingen bezoeken.

Donderdag 6 maart 2009: Aardig weer hier in de Zuidelijkste stad van Chili.

We hadden de wekker op zeven uur gezet omdat we deze dag in Punta Arenas zouden zijn. Toen de wekker afging en wij de gordijnen open schoven. Lagen we inderdaad stil en hadden wij vanuit ons bed een prachtig uitzicht met een bewolkte lucht en een klein zonnetje. Na de douche de wandel kleertjes aan omdat er voor vandaag een wandeling op het programma stond. Een lekker klein ontbijtje (voor ons doen) en kwart over acht waren wij gereed voor de wandeling met de Andean Club. Negen uur vertrokken we met 34 andere vreet zakken. Door de plaats Punta Arenas en toen met de bus naar boven. Bij een ski gebied de ski lift naar boven. Hier aangekomen was het wel wat fris. Ongeveer 11 graden maar onze gids Andrea vertelde dat het voor hier bijzonder goed weer was.

De wandeling ging dwars door de bossen. Over drassige paden en kleine bruggetjes. Ook passeerde we nog oude goud mijnen. Ik moest Wil tegen houden anders had ze weer naar binnen gegaan. Het was een spannende afdaling met zeer steile stukken.

Een kleine twee uur later stonden we weer bij het punt waar we met de ski lift naar boven waren gegaan. Onze berg schoenen zagen er uit. Maar gelukkig was hier een mogelijkheid om de schoenen weer een beetje toonbaar te maken. Na het afwateren naar het restaurant waar warme chocolade melk met een soort van appeltaart op ons stond te wachten. Het was kwart voor een toen we hier met de bus weg reden om de laatste periode van deze dag in de stad Punta Arenas door te brengen. In het midden van dit stadje stonden allemaal kraampjes waar allerlei mensen hun zelf gemaakte truien – zilver – lederen portefeuille’s etc te koop aanboden. Maar wij hebben het gehouden bij”kijken kijken en nooit kopen’’.

Nog een paar gewone winkels ingegaan waar je echt hele mooie uit steen gemaakte dingen kon kopen. Maar de winkels wisten natuurlijk dat wij nou niet bepaald het armere volk waren. En de prijzen werden dus aangepast. Ik moet wel zeggen dat de mensen hier allemaal uiterst vriendelijk zijn en beslist niet onvriendelijk worden als je niet koopt.

Wil heeft nog een zeer luxe hand gemaakte ijs muts gekocht van 4 US Dollars.. Je begrijpt natuurlijk. Die krijgt niets meer voor de verjaardag, ik ben klaar.

Om twee waren we klaar met het winkelen en we konden of een taxi nemen.

Of een lange wandeling van 7,8km terug naar het schip maken. We zijn maar gaan wandelen. Ik had wel wat honger maar als we onderweg iets zouden tegen komen. Deden we dat wel. Maar helaas, we vonden onderweg geen enkele eetgelegenheid. Om even voor vieren waren we terug aanboord van het varende Hotel de Amsterdam. Snel naar onze kamer. Snel alles uit, de mooie witte bad jassen aan die in de kamer hangen. En naar dek 8 voor het binnen zwembad en de heerlijke warme wirlpool.

Want we waren behoorlijk bezweet en dit was een lekkere opfris mogelijkheid. Bij het binnen zwembad is een Hamburger - Mexicaanse en een pizzeria. Uit de wirlpool even snel een hamburger en een Oosterijkse Wienerlee met brood naar binnen gegooid. Met een voldaan gevoel  in de leg stoelen bij het zwembad. Om dit alles af te sluiten. Ben ik nog even koffie en thee met een paar lekkere verse warm gebakken koekjes gaan halen. Ik snap niet dat wij niet afvallen. Ten slotte lust ik wil tien koekjes en ik neem er maar twee. Dus zou je toch denken dat ik goed bezig ben?

Om half zes zijn we naar beneden gegaan. Om nog even te lezen en dit verhaaltje even in te typen. We zouden vanavond om acht uur gaan eten in het chique restaurant (waar je met mes en vork moet eten). Het schip zou hier namelijk om half zeven vertrekken. En als je in dit restaurant zat te eten. Kon je door de gehele glazen achterkant gezellig naar buiten kijken. Vanavond zouden we door zeer nauwe doorgaan over het Magellan kanaal naar het plaatsje Ushuaia varen. Dit plaatsje ligt in Argentinie. Daar zouden we morgen een Catamaran toer doen over het Beagle kanaal en veel zeeleeuwen gaan zien.

Maar zo ver was het nog niet. Eerst eten en dan naar de Spaanse koffie proeferij.

Als het eten niet te lang zou uitlopen, konden we misshien nog naar het Theather voor een show met de Amsterdam singers. Daarna zou er een Nat King Cole avond zijn in de piano bar. Dus genoeg keuze’s.

Om even voor zeven stonden we bij La Fontaine Restaurant en kregen we vanavond een heel mooi plekje. Tafel 118 die direct aan raam gelegen was aan de achterkant. Prachtig zeker nu we net vertrokken uit Punta Arenas. Na een zeer goede maaltijd met een Chileens wijntje was al weer 22.00 uur. We hebben nog zitten denken om naar de theater show te gaan. Maar we kozen ervoor om in onze kamer wat te lezen.

En inderdaad, we hebben dit nog gedaan ook. Om kwart over elf was het bed tijd met de bedoeling om morgen ochtend een beetje vroeg wakker te worden. Omdat we door het Beagle kanaal zouden waren met verschillende ijs gletsjers.

Zaterdag 7-3-2009: Prachtig weer.

Om kwart voor zeven werden we wakker en schoven onze gordijntje open vanuit ons bed.

Het wat een prachtig uitzicht. Dit was net het moment dat we de Romanche gletsjer passeerden en zeker omdat het hier zo smal was. Kregen we het idee dat deze gletsjer onze kamer binnen kwam. Dit was indrukwekkend. We hebben ons gelijk aangekleed en zijn naar dek nr. 9 gegaan. Dit is het hoogste dek wat helemaal open is. Toen we buiten liepen was er wel een behoorlijke wind maar de temperatuur was zeer aangenaam. (mutjes op) We vaarden van de ene gletsjer naar de andere.

Het waren in totaal 5 stuks. De volgorde was Romanche – Alemania - Francia – Italia en de laatste die we passeerde was de Holanda gletsjer. Nadat we deze hadden gezien. Naar binnen voor de ochtend maaltijd. Een mooi plaatsje bij het raam en terwijl we zaten te eten hadden we een prachtig bewegend schilderij dat aan ons voorbij ging.

Ik wilde al de batterijen van de film en foto camera opgeladen hebben. Naar onze kamer en alles even onder stroom gezet. Omdat we alles wel wilden zien helemaal naar boven met de lift (dek 9). Op de veranda lounch. Hierboven kon de 180 graden met allemaal glas. Alles mooi zien. Alleen waren alle plekjes aan de voorkant bezet. Maar na een kleine tien minuten zaten we dan toch op de relax stoelen met helemaal niemand voor ons.

Het was inmiddels 10.00 uur en met een blauwe met daarin wat wolken cruisde we langzaam naar Ushuaia. We moesten daar om 13.00 uur aankomen. Dit plaatsje is gelegen in het Zuidelijkste puntje van Zuid Amerka en ligt in Argentinia. Het zijn hier al wat oorlogen geweest om dit puntje tussen Chili en Argentinia.

De aankomst was zelfs iets eerder. Om 12.30 uur lagen we vast en had de Argetijnse douane het schip vrij gegeven. En mocht iedereen van boord. Wij moesten nog even wachten voor ons Catamaran toertje naar de zeeleeuwen en pinquins.

Wij hebben ons even lekker in een relax stoel gestort op de het pool dek.

Dit was geen straf, het was lekker zonnig weer en dit kleine uurtje vloog voorbij.

Half twee zaten we beneden in het theater waar we ons moesten verzamelen. We krijgen een mooie groene sticker met nr. 14.

Toen we uit het schip de gangway naar beneden liepen. Stond daar een jonge dame op ons te wachten. We moesten een kleine 500 meter op de kade lopen naar deze catamaran. Wij waren zo’n beetje als eerste aanboord van deze dubbel drijver uitgevoerde boot. En we kozen om boven buiten op de dek te gaan zitten. Dan zou het maken van foto’s wat beter gaan. Om precies tien voor twee vaarden we weg en lieten we onze andere grote boot achter ons. Na een klein kwartiertje varen kwamen we bij ons eerste zeeleeuwen eiland. Hier waren honderden van die schreeuwende en stoeiende zeeleeuwen aanwezig. Ze lagen over en op elkaar. Dit was een hartstikke leuk gezicht en nog nooit eerder hadden wij dit gezien. Ik had op mijn foto toestel een telelens geschroefd. Maar met een 300mm telelens is het wel moeilijk om op een schommelt bootje een niet bewegend plaatje te schieten. Ik bleef maar foto’s maken. Dan zou er altijd wel een foto bij zijn die goed moest zijn. Dit bootje verliet dit zeeleeuwen eiland en stevende af of het volgende eiland maar dan vol met pinguïns en vogels.

Het was duidelijk dat dit gebied hun plaats is in deze periode. Op het volgende eiland zaten nog meer zeeleeuwen en zeehonden. Alles lag hier door elkaar heerlijk in de zon te genieten. Bij het fotograferen kreeg je haast het idee dat ze er voor gingen zitten.

Ik moet zeggen dat het helemaal een mooi plaatje was. Een mooie blauwe achtergrond met besneeuwde berg toppen en een groene water partij. Ik kan niet anders zeggen het was alles bij elkaar genieten geblazen. Wel een erg koude wind.Na twee en half uur vaarden we weer terug naar Ushiana. Daar aangekomen liepen we naar het plaatsje om eens te kijken hoe de prijzen in zo’n ver gelegen gebied waren. We kwamen er snel achter dat deze mensen hier ook niet gek waren. Met allemaal van die cruise lieden in de stad. Denk ik dat de prijzen heel snel werden aangepast. Wat alles was eigenlijk duurder dan bij ons. Ook de meest simpele dingen. Dus een koop van de dag konden we wel vergeten. Het was half zes toen wij weer richting drijvend Hotel de Amsterdam liepen.

Op  onze terug weg nog even bij een Argentijnse dans show op straat staan kijken. Kwart voor zes liepen we de Amsterdam binnen. Eerst maar even naar onze kamer.

De rugzak en alle foto en film spulletjes achter gelaten. Toen direct naar het achterdek 8 om nog even lekker in de zon te gaan zitten. Het waren wel geen tropische temperaturen. Maar uit de wind in zon was het best toefen.

Half zeven naar het restaurant waar we kozen voor achterham – aardappel puree en zelf gekozen salade. Een ijsje als toetjes en we waren weer helemaal gesteld.

Op onze weg uit het restaurant maar lopend naar het pool terras. Een bak koffie en thee meegenomen. Nu bleek dat er bij dit pool terras een soort van After Thea partie begon.. Hier stond weer allerlei snoep goed opgesteld zoals, taarten – fruit sticks die zelf onder een chocolade fontein konden houden – ijs sorbets. Eigenlijk teveel om op te noemen. Zaten wij daar. Tanden knarsent en met het water uit onze mond lopend ons zelf een beetje te tergen. Maar we hielden ons sterk en hebben werkelijk niets genomen. Het was kwart over negen toen wij terug liepen naar onze kamer. Omdat ik begreep dat er live muziek ging spelen. En om te vermijden dat ik nog moest gaan dansen ook. Ben ik hem eigenlijk maar gesmeerd. In onze kamer lekker alles uit en in de pyjama.

Toen we de kamer binnen kwamen. Had onze kamer steward weer een soort van oliefant gemaakt van onze hand doeken gemaakt. Dit was zo kunstig gedaan. Ook lagen er weer wat chocolaatjes en een Nederlandse krant met de belangrijkste hoogte punten. Ik moet zeggen dat de Holland Amerika lijn weet hoe ze de gasten moeten verwennen. We voelden ons echt verwent.

Morgen zou het weer het zelfde weer worden als vadaag.

Tevens zouden we om 07.00 uur in de morgen Kaap Hoorn voorbij varen en dit wilde ik ook wel even ervaren. Dus de wekker op half zeven gezet. Die slaap zouden we zeker later op die dag wel weer inhalen.

Zondag 8 maart 2009 – Mooi weer / beetje bewolkt / Kaap Hoorn:

De wekker stond op deze zondag morgen weer op half zeven.

Rond zeven uur zouden we Kaap Hoorn passeren en dat was natuurlijk een bijzonder moment in deze vakantie. Toen de wekker een vervelend geluid begon te maken sprongen we nou niet echt enthousiast ons bed uit.  Mijn kleine scheet keek uit haar wel bekende poppetje van haar ogen. Of ze op dit moment hele wat andere van plannen had.

Eerst maar eens de gordijnen open geschoven om te kijken of ergens Kaap Hoorn te bekennen was. En ja, aan de rechter kant was er inderdaad iets te zien. Het was een eiland waar ik in de verte een vlaggen mast en wat huizen kon zien staan.

Ik ben me daarom maar snel gaan aan kleden (zonder te scheren) en direct naar de voorkant van het schip gelopen. Wil zei dat ze later zou komen. En inderdaad na een kleine tien minuten stond ze naast mij met haar GPS op automatisch piloot.

De Amsterdam minderde vaart toen we vlak voor het monument op Kaap Hoorn aankwamen. Hier stond een gedenk monument aan onze eigen Nederlandse navigator Wilem Cornelis. Dit monument stond op een rots van 424 meter hoog. We hadden geluk met het weer. Er stond niet al te veel wind waar deze locatie toch eigenlijk wel bekend om staat. Om kwart voor acht uur hadden we de kleine Kaap Hoorn eilanden achter ons en ging het op volle snelheid richting Falkland eilanden. Daar zouden we morgen maandag 9 maart 2009 rond de middag moeten zijn. Maar eerst moesten we nog gaan ontbijten.

Net voor achten waren we op de vierde etage op het achter schip. Deze morgen gingen we voor een sjeik ontbijtje in restaurant “La Fontaine”. Dat was de wens van het vrouwtje. Die begint al een beetje snobistische neigingen te krijgen? Maar je ziet, we zijn net salamanders en passen ons razend snel aan. We hadden een mooi twee persoons tafeltje en nu even de menu kaart ontrafelen.

Bij dit ontrafelen kregen we eerst een glas vers geperste sinaasappel sap.

Het was een was lijst aan mogelijkheden op de menu kaart.

Om ons heen liepen allemaal lakeien in het blauw. Eerst kwam de koffie / thee lakei.

Daarna een andere lakei met de koud water kan. Gevolgd door de lakei die het ontbijt kwam opnemen. Tja…..en daar zaten we dan. Wij als simpele zielen die gewent zijn om alleen maar twee knacke brod met een dun plakje kaas en een bakkie leut te nemen.

We waren nu wel verplicht om, ja…..wat zouden we nu eens nemen.

Het werd een yoghurt met gesneden bananen. Gevolgd door een omelet met ham / kaas voor Wil en een soort van rosti. Ik ging voor een Amerikaans ontbijtje, ik moest ten slotte een beetje oppassen? Hier komt mijn simpele ochtend menu.

Twee stuks gebakken eitjes (dooiers heel  - anders had ik het terug gestuurd). 

Daarbij een twee ons ontbijt spek (mager en netje gestreken). Twee stuks uiterst magere worstjes (in denk Unox light) en gebakken aardappels (0 calorieën) met een chocolade muffin. Niet al te veel toch? 

Om dit allemaal op een sjeike manier naar binnen te krijgen. Dus niet zo van het bord tegen de mond en in de gleuf schuiven. Maar netjes met mes en vork zonder dat er iets van de vork afvalt naar binnen te krijgen. Ben je wel een half uurtjes zoet. 

Natuurlijk zo af en toe iets om alles een beetje door te spoelen. Wat direct werd bij gevuld als de koffie lakei dacht dat je kopje misschien leeg zou kunnen zijn. Wat werden we toch verwend aanboord van deze boot. We konden niet klagen.

Na dit uiterst verzorgde ontbijtje waar we om kwart voor negen de ontbijt zaal verlieten.

Terug naar onze kamer. Hier hebben we ons gereed gemaakt voor een wandeling op dek 3. Op dit dek kon je helemaal rond lopen zonder obstakels. Dan konden we ons schuld gevoel van het ontbijt weer van ons afwandelen. Als je drie rondje liep had je een mile gelopen.

We hebben er zes gedaan en we kregen het er zowaar nog warm van ook. Kwart voor tien waren we terug in onze kamer, Ons even omgekleed en naar het Lido dek. Hier was een markt met allerlei typisch Zuid Amerikaanse spullen aan de gang. Wij hebben weer het bekende Kijken Kijken en niet kopen gedaan. Omdat we toch op het Lido dek waren. 

Dit is het bovenste dek van het schip en hier is ook een zwembad aanwezig. Hier kan het dak worden open geschoven wanneer het weer dit toe laat. Maar op dit zuidelijk half rond was de temperatuur wat aan de frisse kant. Dus bleef het dak dicht maar het was wel lekker licht en voor het oog dus zonnig.

Na wat lezen bij het zwembad hebben we om half een wok maaltijd gedaan. Je kon alle groenten zelf kiezen en was een keuze in kip of vlees. Een kok maakte het dan eigenlijk af. Je moest wel even aangeven hoe gekruid je het wilde hebben. Het was ongeveer een uur toen we aan dit zeer smakelijke maaltijdje begonnen. Het lekker en ik persoonlijk heb het nog nooit op deze smakelijke manier gegeten. De tijd vloog en ik wilde een computer middag gaan bezoeken in de Queens room. Dit ging over the maken van een video van je eigen gemaakte foto’s. Wil bleef bij het zwembad relaxen of misschien wel lezen (maar daar geloof ik helemaal niets van). Ik was om kwart voor drie terug en inderdaad, ze was wakker. We zijn toen naar onze kamer gegaan. De fleeze truien aangetrokken en aan de achterkant op dek 4 in een legstoel liggen dommelen in een flauw zonnetje. Het was wel een beetje fris maar ach, wat geeft dat.

Hierna na boven dek 8 om nog een bak koffie en thee te nemen. Tot zeven uur zijn we hier gebleven om ons hierna te douchen en om te kleden. Want deze avond was weer de geklede avond. Dus in het pak en wil in het gala. Net na achten zaten we in het restaurant “la Fontane”. We kregen tafel 155. Een mooi plekje aan de achterkant van het schip. Een uitgebreide menu kaart en voor deze avond waren de lakeien in het rood.

Ook weer de water – brood – wijn – menu lakei. In het totaal 4 stuks.

Voor deze avond kozen we beiden voor de Krap cocktail met grote garnalen met een cocktail sausje. Iknam de Franse uien soep en wat had de koudee Ananas met aardbeien soep in room. Ons hoofd maaltijd was een Argetijnse Rib eye steak met een gepofte aardappel met crème freche. Weer een groot succes. Het dessert bestond uit Vanille ijs met in rum ge-carameliseerde banaan. Een cappuccino en een thee als afsluiter.

Half tien liepen we het restaurant uit en liepen we nog even naar het theater. Daar was een conference bezig met een show. Maar die praatte was zacht en dat maakte het volgen alleen maar moeilijker. Tien over tien liepen we terug naar onze kamer .

Morgen zouden we om 09.00 uur bij de Falkland eilanden zijn, bij de plaats Port Stanley.

Zoals al eerder vermeld hadden we als nog de tickets ontvangen voor de Exclusieve toer naar de Rockhopper pinquins. Om hier te komen moesten we met een vierwiel aangedreven auto rijden. Dus er stond weer iets specials op het programma. Tevens moesten we weer d.m.v. de kleine bootje van de Amsterdam naar de kant.

Half elf gingen wij naar bed.

Maandag 9 maart 2009 – Mooi zonnig weer 15 graden..

Laten we het maar de Falkland eilanden dag noemen. Om zes uur waren we wakker. De TV maar aangezet en naar de tekenfilm Wallie op bed liggen kijken.

Zeven uur het soppen en scheren en naar boven omdat we naar binnen gingen varen op de Falkland eiladen naar de plaats Stanley. Direct na het eten onze dagelijkse ochtend wandeling gehouden op dek 3. Waar we weer 6 rondjes liepen, dus 4km. Het was negen uur toen we nog even lekker op het Lido dek in de zon hebben zitten braden. Om half tien naar beneden om onze foto spulletjes etc bij elkaar te rapen. Daarna direct na het theater omdat zoals vermeld vandaag naar de Rockhopper pinquins zouden gaan. We kregen een groene sticker nr.11e. Dit betekende dat we samen in vier wiel aangedreven auto zouden zitten. De Amsterdam lag niet aan de kant. Wat natuurlijk weer betekende dat we met de kleine bootjes van schip naar de kant moesten varen.

Dit ging allemaal zo gladjes en snel. Om half stapten we op vaste grond op de Falkland eilanden / Port Stanley.

We konden haast direct in de Landrover die gereed stond bij de haven terminal.

Het werd een groepje van vier stuks Land rovers. Eerst een stuk over een normale asfalt weg. Daarna werd het een kiezel weg gevolgd door een zeer slecht modder / gras weg. Op dit terrein kwam de Landrover echt uit de verf. Een paar keer kwam de Landrover echt vast te zitten. Maar het was voor ons een leuke ervaring. Ik vond het prachtig. We werden een beetje stoffig maar dat maakte niets uit. Het was prachtig weer en veel beter kan je het niet hebben. Na een uurtje waren we dan bij de enorme kolonie pinquins. We konden ze haast aanraken en die beesten bleven gewoon zitten. Waren helemaal niet bang. Het waren er honderden. Je bleef eigenlijk foto’s maken.

Als we terug waren gingen we wel een beetje selecteren.

Om een uur reden we weer weg van onze Rockhopper pinquins. Weer door dit ruwe terrein. Dit nam natuurlijk weer een ruim uur in beslag.

Om twee uur waren we terug in Port Stanley. Wat eigenlijk niet veel was. Heel veel souvenirs winkels maar voor de rest eigenlijk helemaal niets. En we moesten toch om half vier uiterlijk weer terug varen. Om half drie zaten we in het bootje terug naar de Amsterdam. Even de spulletjes snel in onze kamer gebracht en de zwem kleertjes aan.

Om direct maar naar het bovenste dek te gaan. Eerst even wat gegegeten. Bij de Italiaan even 3 stuks Ciabatti met sla / kaas / procetto ham / ui en tomaat besteld.

Die we samen met wat verse zelf uitgekozen sla hebben zitten op peuzelen.

Vandaar met een lekker ijsje (chocolade en Walnoten ijs) naar de leg stoelen en het 26,8 graden warme zwembad op het achter dek. Stoeltje in de richting van de zon gezet en een plons in het zwembad.

Het was weer een prachtige dag geweest met een zeer leuke ervaring met de Landrovers. Om zes uur naar beneden om ons een beetje om te kleden. Half zeven zaten we bij het binnen terras met een glazen dak te genieten van het leuke uitzicht toen we weer waren vertrokken vanaf de Falkland eilanden richting Argentinië voor de plaats Buenos Aires gelegen aan de rivier Rio de la Plata. Maar zo ver was het nog niet.

Eerst gaan we deze avond nog een maaltijd gebruiken  en daarna naar het theater voor een show van Tyler Linkin. We konden eventueel ook nog naar het Country en Western avond met dansen. Maar dat is een beetje gevaarlijk voor mij. Dus ik ga dit proberen te vermijden?

Morgen hebben we een mooie zonnige dag op zee in het voor ruit zicht met 24 graden.

Dus dat wordt bakken en grillen op het zone dek. Daar hadden we wel zin in.

Lekker lui helemaal niets doen.

Dinsdag 10 maart 2009 > Op zee richting Buenis Aires.

Het was laat vanmorgen toen we wakker werden. Half negen en toen nog even liggen doezelen voordat we de definitieve stap maakten naast ons bed.

Negen uur waren we boven op het Lido dek voor ons ontbijt.

Een simpel vers gebakken omeletje met tomaten en paprika voor de baas.

Het vrouwtje voor 2 stuks boterham met kaas.

Lekkere koude melk van 0 calorieën met een bakkie leut en thee als afsluiting.

Het toch tien uur toen we richting theater liepen voor de voorlichting over onze volgende aanleg plaats Buenos Aires. De toer gids Chris Fischer deed een uitgebreid programma met alles over deze bijzondere Zuid Amerikaanse stad. Ook wel het Parijs van het Zuiden genoemd. Zeker het gebied  Paco Boca. Dit is het oude gedeelte. Maar zo ver waren we nog niet.

Na dit programma zijn we helemaal naar boven gegaan op de Crow nest. Wil een beetje gelezen en ik het handboek van mijn nieuwe Black Berry doorgenomen. Dit zijn de momenten om dit soort dingen te doen. Kwart voor een naar beneden om andere kleertjes aan te doen. De zwem kleertjes aan om vervolgens naar het Lido dek te gaan bij het zwembad met een gesloten dak. Eerst even zwemmen daarna in de whirlpool voor een warmere afsluiting.

In de ligstoel waar de zon door het glazen dak voor een zeer behaaglijke temperatuur zorgde. Het was lekker warm een ideale omgeving om de ogen te sluiten.

Ik kan bevestigen, we waren echt niet de enige. 

Half vijf zijn via het buitendek 9 naar achteren gelopen om te kijken of we eventueel buiten konden zitten in de zon op het achter dek. Maar dit bleek niet mogelijk en zijn via dek 9 aan de buitenkant naar voren gelopen naar onze kamer 1822.

Vijf uur waren we terug in onze basis. Hier even TV liggen kijken naar CNN news.

Om alle ellende in de wereld te bekijken.

Nadat ik nog even naar voetbal op de TV had gekeken. Liverpool tegen Real Madrid.

Moet ik deze wedstrijd verlaten bij een stand van 2 – 0. Voor ons gala dineetje in restaurant La Fontaine. We kregen weer een leuk tafeltje aan de achterkant van het restaurant.

Ons menu hebben we als volgt samen gesteld.

Wil nam sate stokje met fruit en had zalm met knoflook en sla.

Tussen gerecht, Wil en ik namen beide Water meloen soep.

Ons beide hoofd gerechten waren Zalm gegrild met knoflook met  paprika en wat andere gemixte groeten met rijst.

Het was even voor achten toen wij het restaurant verlieten waar ik nog een espresso had genomen. We moesten snel naar het theater waar vanavond een Broadway show wordt gegeven. Het moet gezegd het was een leuke show met veel mooie kostuums.

Het was kwart over negen toen wij onze hut inliepen. We hadden het plan om deze avond naar de zwart wit avond in de bar te gaan. Maar………………onze ideeën lieten ons in de steek. Het werd voetbal kijken in onze kamer. De wedstrijd Bayern Munchem – Porto.

Daarna nog wat liggen lezen. Om uiteindelijk dood vermoeid in slaap te vallen.

Woensdag 11 maart: Op zee – morgen Buenos Aires.

Wat een lange nacht hadden we er op zitten. Om vermoeid van te worden. Maar de maag knorde. Dus moesten we ons opfrissen en poetsen voor een wandeling naar ons ontbijt.

Negen uur zaten we aan de koffie en thee, Met wat andere calorie arme dingetje voor ons.

Ik zei Calorie arm (een paar minder als normaal). Even voor tienen weer naar het theater om het en ander aan te horen over Montevideo van onze Chris Fischer. Want dit was de plaats na Buenors Aires. En ons schip ging vrijdag laat namiddag naar Montevideo varen.

Om elf uur stapte we daar naar buiten maar de zon was volop aanwezig. Dus wij gingen luieren op dek in de zon bij het zwembad.

Kwart over elf lagen we op het Lido dek in de zon bij 26 graden te bakken. Half uurtje de ene en een half uurtje de andere kant grillen. Natuurlijk moesten we smeren. Een beetje gezwommen maar om 13.00 uur moesten we van ellende ons lichaam weer op peil houden. Om geen maag klachten kregen en werd het eten geblazen. Het vrouwtje naar de Italiaanse broodjes zaak. Om een lekkere in gril gemaakt Panine te laten klaar maken naar onze eigen idee samen gesteld. Tevens wat verschillende meloenen in een dessert kom gedaan. We moesten alleen maar slikken. Na afloop wat koffie en thee en we waren weer gesteld voor een paar uur. Terug naar het zwembad in de ligstoel. Om kwart over drie zijn hier maar weg gegaan omdat we eigenlijk bang waren dat we zouden verbranden. Even naar onze kamer voor wat andere kleertjes met korte broek. Vier uur stonden we in de lift naar Terras bij het binnen zwembad. Daar gingen we nog een paar uurtjes door brengen. Lezen en liggen. Want dat was deze dag het moto. Maar eenmaal boven hadden we in eens zin om naar de film te gaan. In het verslag was dit een leuke aktie film. De film heette Body Of Lies met Leonardo Di Caprio en Russel Crowe. De film startte om 16.30. Toen wij de bioscoop binnen liepen om kwart over vier. Was die behoorlijk gevuld. We hadden gelukkig nog een aardig plaatsje achter in met een goed zicht op het scherm. Een zeer goede film die van het begin tot het einde boeide. Zes uur liepen we hier naar buiten. Toen we een harp hoorde spelen op de zelfde etage in het theater. En inderdaad daar speelde Shirley Dominguz afkomstig uit Uruguay. Het was leuk om dit ook weer eens in het echt te horen.

Om kwart over zeven was dit afgelopen en zijn we ons maar even in de lange broek gaan steken. Om half achten waren we in het Lido restaurant waar we alles zelf moeten pakken. Wil als hoofd maaltijd kip en ging voor de rosbief. Een lekkere frisse salade vooraf.

Als toetje werd het ijs voor mij een stuk taart voor het vrouwtje.

Half negen waren we op weer helemaal op voedsel peil. Nog even over the dek 5 gelopen waar alle winkeltjes zijn. Uiteindelijk was deze avond stilletjes mede omdat vanavond al het personeel van de restaurants om 22.30 een voorstelling zouden gegeven.

Dit wilde wij wel eens zien en waren om 22.15 terug in het theater op dek 4.

Foto toestel en video camera meegenomen om eventueel iets leuks te kunnen filmen.

Buenos Aires – Bewolkt weer 22 graden in de morgen/ 30 graden in de middag:

We hadden voor de zekerheid de wekker op half acht gezet. Acht uur waren we in het ontbijt restaurant. Zodat we met een redelijk gevulde maag deze prachtige stad konden gaan bekijken. Want het zou veel wandelen worden. Een shuttle bus zou ons van het schip naar de aankomst en vertrek hal brengen. Dit is mede gedaan dat er geen mensen over de haven terminal lopen. De Amsterdam lag eigenlijk op een container terminal.

Maar er lagen nog twee andere cruise schepen op deze haven terminal.

In de hal stond ook de douane die de papieren zou moeten controleren. Maar het eigenlijk wel geloofde. We konden dus eigenlijk zo door lopen. Buiten stonden er veel vrienden blijkbaar. Omdat we door allerlei onbekenden voor ons aangesproken met “Hallo mij friend”.

Wij konden die gasten helemaal niet. Dus zijn we maar in het busje van de juweliers H-stern gestapt. Deze juweliers keten hadden het idee. Als je eenmaal bij hun in de bus zat. En je bij hun voor de winkel er uit werd gezet. Dat je dan eigenlijk moreel verplicht was om iets te kopen. Wel, die vlieger gaat bij Hollands natuurlijk niet op. Wij zien dit meer als een soort van taxi service. Dus binnen even zeer geïnteresseerd naar een verkoopster geluisterd. Om daarna snel de benen te nemen en de winkel staat Florida op te lopen. Het was behoorlijk broeiend warm. Maar goed, we hadden winkels dus gingen we er voor. We begonnen bij Evenue Alvear. We wilden ook nog wat mooie of interessant gebouwen zien en we gingen dit dus combineren. Op de  Avenue de Mayo rechts afgeslagen richting Congres gebouw. Maar halverwege een Espresso en cola light genomen. We hadden nog geen Argentijnse pesos. Dus eerst maar even gevraagd of er US Dollars werden aangenomen als betaal middel.

Dit was geen probleem en de koers was 3,5 Pesos voor 1 US Dollar.

Wij wilden maar gelijk 60 US Dollars wisselen. Omdat we geprobeerd hadden bij een bank te wisselen. Maar daar was een originele Pasport nodig en er stond een enorme rij. Dus deden we het maar op deze eenvoudige manier. Voor onze 60 US dollars ontvingen we 210 Pesos. Voor onze drie consumpties moesten we 17 Pesos betalen. Dat was niet duur.

We vervolgden onze wandel weg naar het Congres gebouw. Wat niet al te ver weg was.

Na een klein kwartier stond we voor het met hekken afgeschermde gebouw. Het viel ons trouwens op dat hier heel veel daklozen lagen te slapen. Je kon eigenlijk zeggen dat deze mensen hier haast woonden. Want er hing van alles te drogen.

Toen we wat plaatjes hadden geschoten zijn we Metro ingegaan bij Congreso . Twee stuks kaartjes voor 2 Persos elk gekocht. Je kon in principe de gehele dag met de Metro als je maar niet naar buiten door de poortjes liep. Anders moest je weer nieuwe kaartjes kopen voor 2 pesos.

Wij in de oudste Metro van de wereld die al bestond vanaf 1915. Dit was ook wel te zien aan het treinstel waar wij in stapten. Maar ik vond het prachtig. In de metro raakte ik aan de praat met een jonge Argentijn. Die wel een foto van ons wilde maken. Zo gezegd zo gedaan. 

Bij het Plazo de Mayo stapten we uit (eindpunt). Omdat ik wat foto’s wilde maken van deze oude Metro vanaf de voorkant. Kwam de machinist / bestuurder naar ons toen en nodigde ons uit. Om in zijn zeer kleine stuur cabine te komen kijken. Ik een foto genomen en Wil achter het stuurwiel. Dit was aardig. Bij Plaza de Mayo naar boven en we stonden gelijk midden in een demonstratie. Maar daar hebben we verder geen last van gehad. Ook hier wat foto’s genomen.

Het was inmiddels al een 1 uur geworden en ik wilde vandaag ook nog naar La Boca. Dit was het oude volks wijk waar onder andere ook Maradonna was opgegroeid. Ook was dit wijk bekend om zijn kleur rijke oude huizen en de gezellige markt. Dus wij weer in de Metro bij Plaza de Mayo. Uitgestapt bij Lima om daar op de C line te stappen naar het station Constitucion. Dit bleek eigenlijk een gebouw te zijn waar de trein – metro en het bus station samen komen. Toen we daar waren. Een taxi genomen naar La Boca. Dit was 15 Pesos.

Om  twee uur stapten we daar uit de taxi en aanschouwden we direct de gezellige buurt.

Muziek kwam overal vandaan en markt kramen met T-shirt van Maradonna. Ook werden er bij vele tenten Tango dansen op straat uitgevoerd. Met hele gezellige steegje met tot op de derde verdieping winkeltje met allerlei souvenirs. Het was hier dus inderdaad een gezellige boel. Na een twee uurtjes hier te hebben door gebracht en nog een colaatje te hebben genomen. Zijn we ook nog maar even naar het stadion gelopen waar Argentinie zijn voetbal wedstrijden en in dit stadion heeft ook Maradonna zijn prille voetbal jeugd begonnen. Dit stadion ligt eigenlijk midden in een woon wijk. Met helemaal geen parkeer mogelijkheden of openbaar vervoer in de buurt. Een kaartje gekocht om het stadion ook aan de binnenkant te kunnen bekijken. Dit koste 15 Pesos per persoon. Toch een imposant stadion maar een beetje oud. Eenmaal buiten een taxi aangehouden. Die ons voor 20 pesos terug bracht naar de scheeps terminal. We moesten om uiterlijk half zes terug zijn om deze avond naar een Tango show te gaan. Om vier stapten we aanboord van de Amsterdam.

Snel naar onze kamer. Zwemkleertjes aan en naar boven dek 8. Op het Lido terras even een plons in het zwembad. Na een kwartiertje er uit en even naar de Hamburger tent om de honger te stillen. Hier nog even lekker zitten relaxen om rond vijf uur naar onze kamer te gaan. We moesten ons nog verkleden. Half zes zaten we in nette kleertjes in het theater waar we altijd verzamelde. Net over half zes stapten we in de bus die bij de gangway op ons stond te wachten. Even voor zessen waren we bij de Tango show plaats Almacen.

Wij namen een mooi plekje op het balkon. De show begon direct nadat alle mensen van de Amsterdam binnen waren. Deze show was alleen maar voor mensen van de Amsterdam.

Het was een fantastische show met dans – zang en gitaar muziek . Ook deze show was weer perfect geregeld met twee glazen Champagne. Na een kleine twee uur was dit afgelopen en stonden de bussen buiten op ons te wachten. Om kwart voor negen waren we weer aanboord.

We hadden toen wel een beetje gehad. Hebben boven op het dek nog een thee en een koffie genomen en naar Buenos Aires bij nacht staan kijken. Het was weer een leuke dag geweest met prachtig eigenlijk te warm weer.

Tien uur lag Wil te slapen met  dikke voeten van het wandelen.

Vrijdag Buenos Aires – prachtig weer 27 graden in de morgen:

Bij het open schuiven van onze gordijnen om kwart voor acht. Zagen we prachtige staal blauwe hemel en koperen Nelis die ons toe lachte. Nog even liggen praten wat en hoe we deze dag zouden gaan indelen. Wil dook direct onder de douche en ik zat direct onder de scheer schuim. Wat een synchronisatie was er toch in ons team. Half negen in de lift naar boven voor het ontbijt. Weer van allerlei dingen genomen die we eigenlijk niet zouden nemen. Maar we hadden tenslotte het excuus “Het was vakantie”. Dat zou nog een week duren?

Half tien stonden we met korte mouwen en drie kwart broeken beneden aan de gangway van de Amsterdam. Nog even een stukje in de shuttle bus af leggen naar de vertrek / aankomst hal. En langs de Argentijnse doaune. Met de kaart van de Amsterdam in aanslag. Konden we weer zonder problemen door lopen. We hadden afgesproken dat we vandaag alles zouden proberen te gaan aanlopen. Naar het stad centrum was het een kleine vier kilometer. Tien uur begonnen we aan deze wandeling. Het zou vandaag shopping dag worden. Op onze eerste kilometer moest deze jongen nog even zeer nodig naar het toilet. Gelukkig liepen we net langs het trein station. Kon gelijk even de toiletten in Argentinië eens bekijken en een cijfer geven.

Nu bleek, als je gebruik wilde maak van een zit toilet moest je eerst naar de baas van de toiletten. Dus laten dit maar even de toilet opzichter noemen. Van hem kreeg je dan een stukje WC papier wat eigenlijk net genoeg is. Om van Barbie de bibs af te vegen. Kan de je nagaan.

Toen ik nog om een WC rol erbij vroeg. Kreeg ik een hele riedel in het Spaans te horen waar ik niet veel van begreep maar ik kon hier wel uit op maken dat ik geen papier er bij kon krijgen. Tja…..en daar sta je dan met een heel klein stukje papier van 5 x 5 cm voor zo’n grote bips?

Het is gelukt met heel veel tover kunsten..

Na dit kleine tien minuten durende oponthoud. Richting winkels, Wil stond buiten de toilet echt te trappelen wat er allemaal gaande was.

Na een half uur liepen we op de Florida Avenue en kon het feest gaan beginnen. En ik kan je verklappen het werd een feest (niet voor mij natuurlijk).

We waren nog maar net warm gedraaid (niet alleen door de hitte) op het was al raak.

Een spier wit vest met lederen voor / opzet stukken. Ik moest alleen me hoofd even op en neer te schudden en we waren in het bezit van aankoop 1.

Het was vrij warm en we zijn dus maar even een Airco Espresso tent in gegaan. 

Ik dacht misschien koelt  het vrouwtje ook wat af. Ik bestelde een dubbele Espresso en 2 colaatje light (compensatie voor het ontbijt). Deze zaak met zeer goede koffie heette Noka.

We moesten 27 Pesos afrekenen. Om kwart voor twaalf vervolgden wij onze winkel dag.

Aan de overkant van dit restaurant was een bijzonder mooi warenhuis. Heel mooi gemaakt met allerlei chique merken winkels. Hier zag mij kleine scheet uit Onyx gamaakte pinquins.

Het moet gezegd, deze waren voordeliger dan in Patagonia waren ze ons echt wilde oplichten.

Nadat de jonge dame van deze winkel de halve etalage had leeg gehaald. Besloten er toch een te kopen. Dus we hadden aankoop nr.2.

We hadden hier alle etage’s gehad en gingen weer naar buiten. Net buiten een schoenen winkel in. En hier werd onze 3de aankoop een paar mooie witte teen slippers. Deze jonge dame begon over Maxima tegen ons te praten. Ook bood ze nog een paar mooie zwarte laarsen aan. Maar dit keer was Wil ijzer sterk. Kijk daar houd ik van.

Maar bij de volgende winkels waar ze allerlei vesten en truien verkochten. Liep het weer zwaar uit de hand. Toen ik hier bij toeval mijn hoofd even op neer bewoog. Bleek ik in het bezit van een Cashmier trui met V-hals te zijn. Dus hier hadden we aankoop nr.4.

Ik dacht bij mezelf, het was inmiddels kwart over een. Wil we moeten wat eten.

Gisteren hadden we gehoord dat er bij de oude haven van Buenos Aires heel veel gezellige eet tentjes waren. We moesten nu van de winkel straat weg en naar de haven lopen. Zo gezegd zo gedaan. Kwart over een waren we deze leuke locatie. Even rond gekeken waar te zitten. Het werd Restaurant Xcaret. Het was er druk maar dat is altijd een goed teken.

Eerst in de felle zon gaan zitten maar na tien minuten toch maar in de schaduw met een windje. Het ontzettend heet. Ik denk dat ongeveer 30 graden was.

We konden hier niet anders dan de Argetijnse beef maaltijden bestellen. 

Ik koos voor Biefstuk van de haas met gekookte aardappels in kaas en roomboter. Wil nam het zelfde alleen dat met gebakken Champignons. Een zware maaltijd voor de middag.

Maar helaas dus hebben we de tering naar de nering gezet.

Het was heerlijk die gegrilde biefstukje. Alleen moesten we allebei iets laten liggen want het was echt teveel. Om kwart over drie vervolgden we onze wandeling naar de Amsterdam. We moesten inclusief de 4 colaatjes 160 Pesos betalen. Dit is gelijk aan 65 US dollars.

Wat weer gelijk staat aan ongeveer 50,- Euro’s. Kwart over vier waren we terug in onze kamer. Weer we snel de zwem kleertjes aantrokken en op naar het zwembad. Na de plons lekker luieren op de leg stoelen. Dit hebben we tot zes uur gedaan. Boven bij het zwembad maar even gelijk gedoucht. Er was hier ook shampoo en zeep en dan we gelijk klaar.

Even andere kleertjes aan voor het avond eten. Het schip zou half acht vertrekken. Dus toen we gereed waren met het eten. Zijn we naar het buiten dek 9 gegaan om het vertrek te zien uit Beunos Aires. Nog wat plaatjes gemaakt met de onder gaande zon.

Negen uur waren we buiten en gingen we richting Urugauy. 

Wij zijn toen nog even naar het theater gelopen waar deze avond Jason Chase op trad. Wij hebben alleen het laatste gedeelte gezien wat heel erg leuk was.

Tien uur waren we in onze kamer. Het was een leuke dag met mooi weer.

Zaterdag 14-3-2009 Mooi weer.

Om dat normaal gesproken de Amsterdam om 08.00 uur langszij in Montevideo zou liggen.

Hadden we de wekker op 07.00 uur gezet om de maximale tijd te hebben om Montevideo te bekijken. Maar door omstandigheden was het de Amsterdam verlaat door een ander schip en lagen we pas om 08.30 uur vast. Toen moest de gangway nog naar buiten. Dus was 09.00 uut toen we van de Amsterdam af stapten.We zijn eerst maar in een busje gestapt die ons naar een leer speciaal zaak bracht. Maar de prijzen waren haast gelijk als bij ons in Nederland.

We waren gauw uitgekeken en zijn op ons gemakje wandelend naar de meeste bezienswaardigheden gelopen. Maar we waren niet echt onder de indruk. We hadden wel eens mooiere gebouwen gezien. Je kon ook zien dat dit een armer land was dan Argentinië door de huizen en gebouwen. De winkels gingen langzaam open rond een uur of half elf.

Maar op de verschillende pleintjes werd er van alles te koop aangeboden.

Er was voor ons niet veel bij. Om een uur of half twaalf hadden wij het wel gezien en terug gelopen naar de Amsterdam. Om ons lekker in ons zwempak te hijsen en lekker bij het zwembad in de wind en Montevideo van boven te bekijken.

Om 13.00 uur zijn we gaan eten. Ik nam alleen fruit met een kopje Nationale soep. Wat lekker smaakte. Een soort van bruinen bonen soep.

Nog even terug bij het zwembad. We waren een beetje bang dat we zouden verbranden door de felle zon. Dus naar beneden naar de kamer. Waar we ons lekker hebben gedoucht. Allebei tegelijk want de douche was groot genoeg. Konden we de smeersels van onze rug afhalen. En na de douche ons ingesmeerd met body lotion. Het was lekker koel in onze cabine en we  zijn  tot kwart over vier lekker rustig in onze kamer gebleven. Vanmiddag was er cocktail partij op dek met live muziek bij de Oceaan bar. En vanavond was het chocolade nacht. Tja dat gaat wat worden voor dit choco monster. We mochten er eerst naar kijken en daarna…. Zouden we dat kostelijke zwarte snoep goed mogen gaan op eten. Wat een avond zou dat MOETEN worden.

Om even over vier waren we bij de Oceaan bar waar ik zo’n cocktail nam voor 6,95.

Deze cocktail had iets weg van Cognac. Het was een Argentijns specialiteit.

Er speelde ook een band op dit Lido dek. Maar ze waren nog maar net begonnen toen eerst zachtjes maar niet veel later enorm begon te stort regenen. Maar daarbij hevige onweers flitsen en de kaptein kondigde aan dat het vertrek tijdstip was uitgesteld door dit slechte weer. Geen idee hoelang deze tropische bui zou gaan duren? Het werd dus 18:30 toen de alle touwtjes los waren en de Amsterdam het ruime sop koos. Ons een beetje omgekleed en naar de film die Slumdog Miljonairs. Ook dit was weer een goede speelfilm. We waren een half uur te vroeg in de Wajang Theater maar het zat binnen tien minuten helemaal vol. Veel interesse voor de film. Om kwart over 8 begon de film waar we om 22.00 uur uit kwamen. Op dat moment begon op het Lido dek het chocolade buffet. We konden eerst foto’s nemen en om half elf konden het proppen gaan beginnen. Het was een werkelijk schitterend opgemaakt buffet. En eigenlijk zonde om dit aan te breken. Maar dit ging toch echt om half elf beginnen. Wij hebben ons een beetje ingehouden. Kwart over elf waren in onze romantische slaapkamer waar we direct begonnen met het door zagen van enorme dikke eiken bomen.

Weer een leuke dag met mooi weer. Morgen en overmorgen op zee.

Zondag 15 maart – op open zee / prachtig weer dus luieren.

Om half negen werden we wakker en was de wind wat gaan liggen waardoor de Amsterdam wat minder heen en weer slingerde. Even een snelle blik door ons raam gegooid en dit zag er goed uit. Kwart over negen aan het ontbijt. Direct hierna na de voorlichting over Rio de Janeiro. Onze excursie leider Chris Fischer vertelde waar en waar niet te gaan in Rio.

Maar als het zou gaan als afgesproken. Zou mijn Nederlandse Star Shipping collega Michiel Paai voor ons gaan zorgen. Afijn, na deze voorlichting naar het Lido dek waar alle T-shirts voor 5,- US dollar werden verkocht. Tja………..en wat doe je dan, wij als koopjes jagers. 

Kopen natuurlijk. Gelukkig werden het er maar vier.

Toen we terug kwamen in onze hut even de grote rekening gecontroleerd die we hadden ontvangen van alle drankjes en het Internet gebruikte tijdens deze afgelopen 14 dagen.

Dat was 985,- US dollar daarbij zat 85,- US dollar aan Internet gebruik (alleen emails verzonden). Ik vond dit toch wel een beetje kostbaar en ben dit even gaan informeren waar dit bedrag op was gebaseerd. Over deze Internet ging een zekere Jason (Internet manager).

Maar er was geen spelt tussen te krijgen dus gewoon betalen. 

Ik heb daar verder maar geen probleem van gemaakt.

We zijn daar vandaan direct naar het zonnen dek gelopen en op het achterdek in een lekkere leg stoel gaan liggen. We waren niet de enigen. Een beetje zwemmen – liggen – zwemmen – liggen etc……etc…..etc….

We hebben de middag maaltijd maar vergeten want we zouden naar de Indonesian  High Tea gaan. En daar kreeg je ook het een en ander te snoepen bij. Om kwart voor drie verlieten we het zonnen dek en liepen langs het buffet. Daar hebben we even snel wat fruit genomen en een ijsje. Toen naar onze kamer en even een douche genomen en omgekleed voor de high tea.

Net over drieen waren we het in het restaurant en kom de smikkelen en smullen gaan beginnen. Ik nam een Sumatra koffie en Wil een Indonesian Groene thee.

Naast ons zat een dametje alleen uit Virginia. Die ik maar heb opgenomen in ons gesprek.

Bij een kopje thee of koffie kreeg jet wel 10 verschillende kleine gebakje aangeboden.

Met slagroom of daarbij verse aardbeien of sinaasappel jam.

Ik denk dat dit soort van high tea gelegenheden goed voor afslankings programma zijn. Want wij hadden in ieder geval geen middag eten genomen. Dit was ook de conclusie van de dame uit Virginia. Half vijf zaten onze schoenen klem van het eten en verlieten we met een zeeeeeer voldaan gevoel dit restaurant. Dat zat er weer in. Terug naar onze kamer voor een relax uurtje in onze lekkere koele kamer. Om zeven uur moesten we weer eens eten..puffffffff.

Kwart voor zeven waren we in het restaurant en deze avond was een gala avond. In de mooie kleertjes schransen. Na de smakelijke maaltijd. Zijn we direct naar het theater gelopen. Deze avond in theater ging over de sixties. En dat was onze generatie. Mooie show met mooie kostuums en  dans. Dit was om negen uur afgelopen en zijn maar direct door gelopen naar de bioscoop. Want daar was deze avond opnieuw een goede film werd gezegd. Deze film heette Changeling met Angelina Jolie. Dit werd een latertje. Omdat de film 2 uur en 20 min. Duurde.

Het was twaalf uur toen we uit de Wajang bioscoop liepen om klaas vaak te ontmoeten.

Toen we in bed lagen, had ik ineens het idee om ontbijt op onze kamer te laten brengen.

Dus heb ik maar even de lijst ingevuld met wat wij dachten te willen eten en aan de buitenkant aan onze deur gehangen. Ik had het besteld tussen 08.00 – 08.30 uur.

We konden de slaap maar moeilijk vatten. Nog een volle dag aanboord te gaan.

Maandag 16 maart – prachtig weer:

Ik was ondanks dat we laat naar bed waren gegaan vroeg op. Om zeven uur zat ik dit verhaal te typen. Maar Assepoester lag nog heerlijk te slapen in de slaapkamer. Nee, die kwam niets aan slaap te kort. Die zorgde er wel voor dat haar slaap uurtjes op peil bleef.

Om vijf voor half negen zaten we allebei lekker fris en gewassen helemaal gereed om ons ontbijt in ontvangst te gaan namen. En precies om half negen stond het ontbijt kelner voor onze deur. Het was heel wat en omdat ik moest verplaatsen een heel gewicht.

Uiteraard wat dollars gegeven en wij konden gezellig in onze kamer aan dit goed verzorgde ontbijt beginnen. Werkelijk aan alles was gedacht door de Holland Amerika lijn keuken. Tot zelf verse bloemetjes en twee glazen met koud water. Er zijn geen andere woorden voor dan helemaal af. Een super ontbijt wat toch ook wel leuk is om ook een keertje te doen. Wil schaamde zich een beetje voor dit snobistis / kak gebeuren in de ochtend. Maar we zeiden allebei achteraf  “wel gezellig”.

Om tien over negen waren de buikjes weer helemaal gespannen als een viool snaar.

Het was buiten weer prachtig weer, maar eerst moesten we om 10.00 uur naar de informatie ochtend om te horen hoe de zaakjes morgen ochtend geregeld moesten gaan worden. 

Want dat is natuurlijk wel wat als zo’n 1000 mensen een boot gaan verlaten met de bagage etc. We hadden een plaatsje op het balcon en de voorlichting begon precies op tijd. Het belangrijkste wat we moesten onthouden:

Douane papieren juist invullen.
Alle koffers ook hand / rug tassen met een label voorzien van het Hotel waar we gingen overnachten. In ons geval Intercontinental Rio Hotel
Alle bagage moest voor 01.00 uur buiten op de gang staan omdat dit in de nacht naar hotel zou worden gebracht. Dus de bagage zag je weer terug in je hotel kamer.
Morgen zouden we onze pasporten om 08.30 uur terug krijgen.

Om elf uur naar de kamer, zwem kleding aan en op naar het achterdek.

Liggen bakken met een lekker windje tot 13.00 uur. Iets simpels genomen.

Spaghetti en Wil nam een broodje gezond.

Het was toen inmiddels drie uur en dus naar de koel kamer voor het inpakken van de koffers. En in mijn geval voor het invullen van alle douane papieren.

Tevens was er een enquête formulier in te vullen. Om vier uur nog een uurtje op dek gezeten met een koel drankje. Om kwart over vijf moesten we naar de afscheids diner wat iets specials moest gaan worden. We dachten bij dit speciale etentje een mooi plaatsje te hebben. Maar dat viel eigenlijk een beetje tegen. Want al het feest gebeuren speelde zich in het midden af. En wij zaten prachtig mooi bij het raam aan de achterkant, Ach het maakte verder niet al te veel uit. We moesten allemaal een koks muts op. De twee voor gerechten hadden we geen keus in. Dat werd een verrassing. Het hoofd menu mochten we kiezen. Wil koos voor het vlees ik voor het vis gerecht. Na een lekker dessert waren wij om acht uur weer boven. Snel de bioscoop ingedoken. Die ging om half negen beginnen. Maar dat was voor de eerste keer een waardeloze film. We hebben dit een uurtje aan zitten kijken. Maar onze slaap kreeg de overhand wat voldoende zei over deze film. We zijn de film daarom maar ontvlucht en waren om half tien in de Crow nest (de bar boven de brug).

Hier een consumptie genomen met wat gemixte noten. Dat ging er goed in die noten en smaakte ons geweldig. Tien uur naar buiten en hebben een verrijdbare verhoging buiten aan de voorkant neer gezet waar we lekker met z’n tweeën naar het binnen varen van Rio de Janeiro hebben gekeken . Om elf uur lagen we vast in Rio. We zijn voor de eerste keer tijdens deze cruise naar de late night snack gegaan. Nou daar was ook werkelijk van alles te krijgen. Ik heb wat simpele noodles genomen en daarna naar ons laatste nacht aanboord van deze schuit de Amsterdam. Wekker op zeven uur gezet.

Dinsdag 17-3-2009 – Einde cruise op naar het Hotel Intercontinental:

Dat deze dag wat chaotisch zou gaan worden kon haast niet anders. Zoveel mensen allemaal tegelijk van zo’n groot schip. Ik had me hier helemaal op ingesteld.

We waren zelfs eerder wakker dan zeven uur. We hebben ons maar direct aangekleed. Zeven uur zaten we aan het ontbijt. Nog even hiervoor ons pasport opgehaald in het theater op dek 4. Omdat ze indicatie tijd van 09.30 uur hadden opgegeven als  vertrek tijd.

Zijn we maar naar onze kamer gegaan en naar een film gaan kijken. Wij hadden zwart 3 en alleen en uitsluitend alleen als dit zou worden opgeroepen. Mocht je het schip pas verlaten. En inderdaad rond 09.35 uur waren we aan de beurt. We konden aan kant zo door lopen en hebben geen douane of iets dergelijks gezien. Het was even zoeken waar we heen moesten lopen voor de bus naar ons hotel. Maar uiteindelijk gevonden. Tien uur reden we weg van de parkeer plaats van waar ons drijvende hotel de Amsterdam lag. Het afscheid nemen van deze jongen was moeilijk maar aan alles komt een eind. Zo ook aan dit. Met de bus en reisleider een kleine rondrit door Rio gemaakt waar we langs wat hoogtepunten / bezienswaardigheden zijn gereden. Zoals het grote Maracana voetbal stadion waar 200.000 mensen in gaan. Om even na elfen stonden voor onze Hotel. Helaas was dit hotel zo groot en wij vonden het slecht geregeld. We konden de sleutel pas om drie uur op komen halen. We zijn maar naar buiten gegaan en naar een groot waren huis gegaan wat net achter het Hotel lag. Alles lekker binnen dus ook lekker koel. Want het was snik heet hier in Rio. De verschillende temperatuur meters buiten gaven 30 graden.

Maar lucht vochtigheid was 78%. We liepen leeg.

Tussen de middag in dit grote warenhuis wat gegeten en om drie waren we terug bij het Hotel. Het was nog steeds een zooitje. Maar na wat duwen en voor piepen. Hadden we dan uiteindelijk onze sleutel in handen maar de bagage was nog een raadsel..

We zijn maar naar onze kamer gegaan en een heerlijke verkoelende douche genomen.

Daarna weer naar beneden om te kijken of we zelf de koffers naar onze kamer konden krijgen. Gelukkig was er net een kruier die ons wilde helpen. We hadden onze koffers snel gevonden en binnen zoef waren we ze voor 5 dollars in onze kamer.

Toen zijn we maar op het gemakje naar het beroemde Copacabana strand gaan lopen. Dit was volgens de Hotel receptie een ruim uur (6KM) lopen. Dat was goed voor ons lichaam een beetje beweging. Tien over vijf zaten we met koude cola light vlak voor Capacabana.

Wat een schitterend gezicht. We zaten op een hoger gelegen punt en waar we zaten waren ook nog 4 stuks verschrikkelijke mooie meiden. Die flink met hun borsten te rommelen omdat ze wat foto’s wilde maken. En dat allemaal onder het toezicht van deze jongen. Het waren uitdagende typetjes die meiden. Maar ik wel eens mindere uitzichten gehad moet ik zeggen. Maar zoals al eerder vermeld “aan alles komt een eind”.

We moesten nog een stukje verder wandelen om op dit beroemde strand te komen. Het waren 300 meter en zijn toen op een bankje gaan zitten en alles eens even bekeken. En we zeiden tegen elkaar, tja…dat hadden we 42 jaar geleden niet verwacht dat we hier ook nog eens zouden komen. Prachtig was het. Een half uur alles zitten bekijken.

Het was toen ongeveer zeven uur en we moesten nog wat eten. Wil moest hoog nodig plassen, dus zijn we even een net Hotel Marine ingelopen. Ik gelijk maar even bij de receptie gevraagd waar je hier een typisch Braziliaans restaurant in de buurt had. En een paar blokken verder op. Was zo’n restaurant . Eenmaal daar aangekomen, bleek er nog helemaal niemand in te zitten. Dus zijn we aan de overkant van deze straat maar een enorm groot warenhuis ingegaan. Wil eerst nog even winkel in en uit. Maar om half acht heb ik maar even de kogel door de kerk heen gestuurd. En in dit waren huis naar de 4de etage. Hier waren allemaal restaurant gevestigd en moesten wij eerst maar eens onze gedachte op maken welk restaurant. Het werd een Italiaanse tent.

We kozen voor een familie pizza Pepperonnie. Als dessert Wil een Tiramisu en ik appeltaart met Vanille ijs. Het was goed zaakje. Lekker gegeten en om iets over negen liepen we weer buiten. Na nog een klein stukje in de winkel straat gelopen te hebben.

Hebben we taxi aangehouden en waren we om tien uur terug in ons Hotel.

Wil nog even???????????????? Alles koffers op nieuw in staan pakken.

En ik even op de Lap Top zitten rammelen.

Morgen is mijn collega Michiel Paai hier om het een en ander van Rio te laten zien.

Het was half twaalf toen we het licht uit draaide.

Woensdag 18-03-2009 – Op stap met Michiel Paai en Cede.

Om half tien zouden we worden opgehaald door Michiel Paai en Cede.

Op tijd het ontbijt genomen in ons Hotel en daarna even naar het zwembad.

Om half tien was Michiel inderdaad bij de receptie waar wij zaten te wachten. Na wat zoenen en het gekende opening’s gesprek. Reden we om tien weg en gingen we een mooie weg naar Corcovado (het Jezus beeld). Michiel had een vierwiel drijf Mitsibushi en de weg naar Corcovado ging via een mooie weg door een bos maar wel een stijgende weg.

Het was een mooie trip maar het werd steeds meer en meer bewolkt.

Om half twaalf stonden we onder aan bij Corcovado en moesten we het laatste stuk met een speciaal busje afleggen. Michiel kocht onze kaartjes.

Het laatste stukje was zeer steil en dit werd gedaan met speciale Mercedes busje.

Het allerlaatste stukje moesten d.m.v. 800 trappen afleggen. Wat wij deden. Maar je kon ook met de roltrap.

Eenmaal boven was het beroemde beeld helemaal omringd door wolken en moesten we echt wachten met het nemen van foto’s. Tot dat het weer een beetje zichtbaar was. Maar de uitzichten die normaal spectaculair zijn konden we alleen maar af en toe even zien.

Ik kon toch wel even snel op de foto zetten al waren het niet die foto’s die graag had willen maken. Om half een begon het enorm te stort regenen en zijn we zo snel mogelijk weer naar de auto gegaan en aan de afdaling begonnen maar dan aan de andere kant.

Daarna naar een barbecue plaats waar ze het vlees direct als je dat wilt op je bord schuiven. We hebben hier zeker twee uur door gebracht. Om half vier reden we hier weg en reden we naar de speciale school waar de kinderen van Michiel op school zaten. Op dit complex waar alle sport faciliteiten ook aanwezig waren. Zoals een groot 50 mtr. Zwembad en een voetbal veld met kunst gras. Even naar de zoon Junior staan kijken.

Dit was leuk maar na een klein kwartiertje was dit afgelopen. Even staan praten met Junior en daarna de dochter van 4 jaar opgehaald Luna genaamd.

Om kwar over vier weg gereden van dit complex en naar een heel mooi strand gereden. Maar toen begon weer enorm te regenen. We waren onderweg naar een mooi uitzicht punt maar met deze omstandigheden was er eigenlijk helemaal niets van te zien.

Michiel is toch naar dit punt gereden maar de regen kwam met bakken naar beneden.

De modder stroom liep als een waterval over de wegen. Om half zes waren we bij Michiel zijn huis. Een mooi huis met een zwembad en veel kamer en badkamers.

Een bak koffie en thee gedronken en om half acht bracht Michiel ons terug naar het hotel waar we om half negen aan kwamen.

In ons hotel zijn we naar restaurant gegaan om nog even wat te eten.

Om kwart over tien waren we weer op onze kamer om van een wel verdiende nachtrust te genieten.

Donderdag 19-3-2009 – Onze laatste dag en reis dag terug naar huis.

We waren die dag vroeg uit bed. Het pakken moest nog gebeuren en we zouden om 14:00 uur worden opgehaald om aan de terug reis vanuit Rio de Janeiro te gaan beginnen. Om 15:00 stonden we op het vliegveld waar we met de Braziliaanse muntje een spuit flesje Deodorant hebben gekocht. Om 18:30 stapten we aanboord van dit Air France toestel. Waar we om precies 19:00 uur de lucht in gingen om de 11,5 ur durende vlucht naar Parijs te gaan maken. Om 12:00 uur Parijse tijd stonden we bij Gate C3 voor het laaste stukje naar Amsterdam te gaan afleggen. Wat lopen door slenteren op dit Parijse vliegveld Charles du Gaulle. Het 17:00 toen we versleten in Amsterdam aan kwamen. Moe maar zeer voldaan van deze prachtige cruise ervaring.

Zeker voor herhaling vatbaar.

We lagen vroeg in ons eigen bedje. Heerlijk maar voldaan.

Dit hadden wij toch niet gedacht toen wij in het huwelijk traden in 1967.

Dat wij nog eens een cruise konden gaan maken op de de Amsterdam.